Μελέτη του πολυμορφισμού του γονιδίου της IL-1ra (interleukin 1 receptor antagonist) σε άτομα με κρανιοεγκεφαλική κάκωση και η συσχέτισή του με τη βαρύτητα και την έκβαση του ασθενούς

Abstract

Η κρανιοεγκεφαλική κάκωση προκαλεί φλεγμονώδεις αντιδράσεις στο εγκεφαλικό παρέγχυμα, η έκταση των οποίων καθορίζει το βαθμό απόπτωσης των νευρικών κυττάρων και κατά συνέπεια την έκβαση των ασθενών. Οι φορείς του αλληλομόρφου 2 της IL-1Ra σχετίζονται με αυξημένη παραγωγή IL-Ιβ που επιδεινώνει δραματικά την εγκεφαλική βλάβη. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη του πολυμορφισμού του γονιδίου της IL-1 ra σε ασθενείς με κρανιοεγκεφαλική κάκωση, η επίδρασή του στη βαρύτητα και την έκβαση των ασθενών και η συσχέτισή του με εγκεφαλικά αιμορραγικά φαινόμενα. 151 ασθενείς με κρανιοεγκεφαλική κάκωση (μέση ηλικία 38.0±(20.14), γυναίκες=23 [15.2%], άνδρες=128 [84.8%]) εισήχθησαν στη Νευροχειρουργική κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας. Ο πληθυσμός ήταν σε ισορροπία Hardy-Weinberg (H-W). Ανάμεσα στις πληροφορίες που συλλέχθηκαν κατά την καταγραφή των ασθενών ήταν και η αρχική κλινική εικόνα του ασθενή με τη χρήση της κλίμακας κώματος της Γλασκώβης (Glasgow Coma Score [GCS]), καθώς και η εξάμηνη έκβαση του ασθενή με βάση την κλίμακα έκβασης της Γλασκώβης (Glasgow Outcome Scale [GOS]). Επίσης, μετά τη νευρολογική εξέταση του ασθενούς πραγματοποιήθηκε απεικονιστικός έλεγχος με αξονική τομογραφία για να ανιχνευτεί η ύπαρξη ή όχι εγκεφαλικών αιμορραγικών φαινομένων. To t-test χρησιμοποιήθηκε για τη μελέτη της διαφοράς στην GCS εισόδου ανάμεσα στους φορείς ή όχι του αλληλομόρφου 2. Οι αναλογίες πιθανοτήτων (Odds ratios) υπολογίστηκαν για τη σύγκριση μεταξύ κακής και ευνοϊκής έκβασης. Οι συχνότητες αλληλομόρφων και γονοτύπων σε ασθενείς με ή χωρίς αιμορραγικά φαινόμενα συγκρίθηκαν με τη χρήση του χ2 test. Μια Ρ-τιμή μικρότερη από 0.05 θεωρήθηκε στατιστικά σημαντική. Υπήρξε μια στατιστικά σημαντική διαφορά στην GCS κατά την εισαγωγή (ρ<0.01), με τους φορείς του αλληλομόρφου 2 να παρουσιάζουν χαμηλότερη GCS εισόδου και κατά συνέπεια βαρύτερη κλινική εικόνα. Επίσης, η πιθανότητα της ευνοϊκής έκβασης για τους φορείς του αλληλομόρφου 2 της IL-1 ra ήταν 3 φορές υψηλότερη από την αντίστοιχη για τους μη-φορείς (OR=3.39 [95% (1.34-8.18)]). Τέλος, η μελέτη μας υποστηρίζει για πρώτη φορά ότι το αλληλόμορφο 2 του γονιδίου της IL-1 ra πιθανόν να αντιπροσωπεύει ένα γονίδιο ευαισθησίας για την πρόκληση αιμορραγίας.