Αξιολόγηση του παραγωγικού δυναμικού και της σταθερότητας ποικιλιών ζαχαροτεύτλων με την χρήση των μεθόδων Eberhart and Russel (1966) και Γούλα και Μασλάρη (1992)

Abstract

Η σταθερότητα και το παραγωγικό δυναμικό μερικών ποικιλιών ζαχαροτεύτλων μελετήθηκαν με την μέθοδο των Eberhart and Russel (1966) και των Γούλα και Μασλάρη (1992). Η πρώτη μέθοδος χαρακτηρίζει τις ποικιλίες για κάθε παραγωγικό χαρακτηριστικό και η δεύτερη τις χαρακτηρίζει με την συνεκτίμηση δύο χαρακτηριστικών. Οι ποικιλίες προέρχονταν από τα πειράμματα της Ε.Β.Ζ. τα έτη 1988, 1989,1990 δοκιμασμένες στις περιοχές ευθύνης των εργοστασίων της, σε δύο βλαστικές περιόδους. Οι ποικιλίες χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες αναλόγως της βλαστικής περιόδου και των περιοχών πειραμματισμού και αξιολογήθηκε η κάθε μία σε 12, 22 ή 23 περιβάλλοντα αναλόγως της ομάδος που άνηκε. Η αξιολόγηση των ποικιλιών έδειξε ότι οι ποικιλίες διαφοροποιήθηκαν ως προς τον τρόπο αντίδρασης τους στα διάφορα περιβάλλοντα και ως προς την σταθερότητα τους τόσο στην ίδια βλαστική περίοδο όσο και μεταξύ των δύο βλαστικών περιόδων. Οι ποικιλίες ΒΕΡΓΙΝΑ, ARTEMIS ήταν σταθερές στην μικρή βλαστική περίοδο ενώ οι ποικιλίες MATADOR, BINGO, ADRIENNE στην μεγάλη βλαστική περίοδο. Οι ποικιλίες KAWEDUCA και CRESUS εμφανίστηκαν σταθερές ανεξαρτήτως βλαστικής περιόδου. Από τις σταθερές ποικιλίες όλες είχαν ζαχαρικό τίτλο υψηλότερο ή ίσο με το παραγωγικό δυναμικό της περιοχής ένω στο στρεμματοζάχαρο παρουσιάσθηκε ποικιλομορφία ως προς την παραγωγικότητα τους με τις ΒΕΡΓΙΝΑ και ARTEMIS χαμηλότερες από το παραγωγικό δυναμικό της περιοχής, τις CRESUS και ADRIENNE ίσες με αυτό, την MATADOR υψηλότερη του και την KAWEDUCA να συμπεριφέρεται διαφορετικά αναλόγως βλαστικής περιόδου. Η πρόσφατη μέθοδος των Γούλα και Μασλάρη (1992) αποδείχθηκε το ίδιο αποτελεσματική με την γενικά αποδεκτή των Eberhart and Russel (1966) και επιπλέον προσέφερε χρήσιμες πληροφορίες για το χαρακτηρισμό των ποικιλιών ως προς το παραγωγικό τους δυναμικό.