Οι προσανατολισμοί στόχων επίτευξης ως παράγοντας πρόβλεψης συμπεριφορών τίμιου παιχνιδιού στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής

Abstract

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να εξετάσει αν οι τέσσερις προσανατολισμοί στόχων επίτευξης, σύμφωνα με το πολυδιάστατο ιεραρχικό μοντέλο του Παπαϊωάννου (1999), προβλέπουν τις θετικές και αρνητικές αθλητικές συμπεριφορές στο μάθημα της φυσικής αγωγής. Στην έρευνα συμμετείχαν 172 μαθητές και 161 μαθήτριες από Α' έως Γ' γυμνασίου. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο των Papaioannou, Milosis, Kosmidou και Tsigilis, (2002), και το ερωτηματολόγιο τίμιο παιχνίδι στη φυσική αγωγή των Χασάνδρα, Γούδας, Χατζηγεωργιάδης και Θεοδωράκης, (2002). Από την ανάλυση παλινδρόμησης φάνηκε ότι οι προσανατολισμοί στόχων επίτευξης προέβλεπαν σημαντικά τόσο τις θετικές αθλητικές συμπεριφορές των μαθητών (F (4,327)= 14.136, ρ < .001), όσο και τις αρνητικές αθλητικές συμπεριφορές (F (4,327)= 11.677, ρ < .001). Αναλυτικότερα, ο προσανατολισμός στην ενίσχυση του εγώ (b = -.140) και στην προστασία του εγώ (b = -. 151) προέβλεπαν σημαντικά αρνητικά τις θετικές αθλητικές συμπεριφορές, ενώ ο προσανατολισμός στο έργο (b = .300) τις προέβλεπε θετικά. Αντίστοιχα, ο προσανατολισμός στην ενίσχυση του εγώ {b = .205) και στην προστασία του εγώ (b = . 154) προέβλεπαν σημαντικά θετικά τις αρνητικές αθλητικές συμπεριφορές, ενώ ο προσανατολισμός στο έργο (b = -.220) τις προέβλεπε αρνητικά. Ο στόχος της κοινωνικής αποδοχής δεν είχε σημαντική συνεισφορά στις προβλέψεις. Τα αποτελέσματα ενισχύουν σχετικά ευρήματα στον αθλητισμό και τη φυσική αγωγή τα οποία υποστηρίζουν την σημαντικότητα της συνεισφοράς των στόχων επίτευξης στη συμπεριφορά των μαθητών και μαθητριών στο μάθημα της φυσικής αγωγής.