Η επίδραση της άσκησης και της αλοπουρινόλης στη συγκέντρωση της αλβουμίνης και της μηλονικής διαλδεύδης σε ιστούς επιμύων

Abstract

Έχει αποδειχθεί ότι η εξαντλητική αερόβια άσκηση αυξάνει σημαντικά την παραγωγή ελευθέρων ριζών, οι οποίες σε μεγάλες συγκεντρώσεις μπορούν να προκαλέσουν οξειδωτικό στρες, δηλαδή οξείδωση των μακρομορίων όπως του DNA, των λιπιδίων και των πρωτεϊνών των ιστών. Η αλοπουρινόλη είναι ένα δομικό ανάλογο της υποξανθίνης και ισχυρός αναστολέας της οξειδάσης της ξανθίνης, του σημαντικότερου ίσως ενζύμου παραγωγής ελευθέρων ριζών κατά την άσκηση. Ωστόσο, η αλοπουρινόλη αναστέλλει και την παραγωγή ουρικού οξέος, ενός ισχυρού αντιοξειδωτικού μορίου με αποτέλεσμα να μειώνεται η ολική αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού. Η αλβουμίνη είναι μια πρωτεΐνη, η οποία μεταξύ άλλων χαρακτηριστικών της παρουσιάζει επίσης και αντιοξειδωτικές ιδιότητες εξαιτίας των ομάδων θειόλης που υπάρχουν στο μόριό της. Οι ελεύθερες ρίζες που παράγονται κατά την εξαντλητική άσκηση θα μπορούσαν να προκαλέσουν αλλαγές στην δομή της αλβουμίνης και κατά συνέπεια να μειώσουν την ικανότητά της να δεσμεύει τις ελεύθερες ρίζες. Η μηλονική διαλδεΰδη (MDA) είναι προϊόν καταβολισμού των πολυακόρεστων λιπιδίων και αποτελεί έναν από τους πιο συχνά χρησιμοποιούμενους δείκτες λιπιδικής υπεροξείδωσης. Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας ήταν να εξετάσει την επίδραση της άσκησης και της χορήγησης αλοπουρινόλης στη συγκέντρωση της MDA και της αλβουμίνης στον εγκέφαλο, τον πνεύμονα και τον σπλήνα επίμυων. Βρέθηκε ότι η άσκηση αύξησε το οξειδωτικό στρες στον πνεύμονα και τον σπλήνα των επιμύων, όπως φάνηκε από την αύξηση της συγκέντρωσης της MDA σε αυτούς τους ιστούς. Ανάλογα αποτελέσματα είχε και η αλοπουρινόλη, η οποία αύξησε την MDA στον εγκέφαλο και τον πνεύμονα των επιμύων. Η συγκέντρωση της αλβουμίνης δεν επηρεάστηκε από την άσκηση σε κανέναν ιστό, ενώ μειώθηκε στον εγκέφαλο και αυξήθηκε στον πνεύμονα μετά τη χορήγηση αλοπουρινόλης. Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τόσο η άσκηση όσο και η αλοπουρινόλη αύξησαν το οξειδωτικό στρες στους ιστούς των επιμύων που μελετήθηκαν. Πιθανολογείται ότι παρόλο που το οξειδωτικό στρες αυξήθηκε κατά την άσκηση, η αύξηση αυτή δεν ήταν σε τέτοιο βαθμό ώστε να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός της αντιοξειδωτικής δράσης της αλβουμίνης.