Διερεύνηση του βαθμού ικανοποίησης των φοιτητών του Π.Θ. σχετικά με τη λειτουργία του υπό το πρίσμα της διεσπαρμένης χωροθέτησης

Abstract

Η χωροθέτηση των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων αποτελεί ένα μείζον ζήτημα της ασκούμενης εκπαιδευτικής αλλά συχνά και της περιφερειακής πολιτικής. Ο χώρος ο οποίος επιλέγεται για την ανέγερση και την στέγαση των πανεπιστημίων συσχετίζεται άμεσα με τον τρόπο ανάπτυξης των δραστηριοτήτων και των επιμέρους λειτουργιών του. Όταν ο χώρος στέγασης ενός ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος είναι ενιαίος και αδιάσπαστος από εξωτερικές χωροταξικές παρεμβάσεις τότε αναφερόμαστε στην μορφή της οργάνωσης campus. Το μοντέλο αυτό αναπτύσσεται μέσα ή έξω από ένα συγκεκριμένο αστικό κέντρο. Όταν ένα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα λειτουργεί έχοντας τις σχολές που ανήκουν στην δικαιοδοσία του διάσπαρτες σε διάφορα αστικά κέντρα χαρακτηρίζεται ως αποκεντρωμένο. Κάθε ένα από τα δύο μοντέλα έχει τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του. το πανεπιστήμιο campus χαρακτηρίζεται από υψηλό επίπεδο αλληλεπίδρασης μεταξύ των τμημάτων και υψηλό βαθμό συγκέντρωσης των υπηρεσιών του ενώ από ένα σημείο και πέρα υστερεί στο ζήτημα της χωρητικότητας. Το αποκεντρωμένο πανεπιστήμιο συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στην διάχυση της παροχής υψηλόβαθμης εκπαίδευσης προς όλα τα μήκη και πλάτη της περιφέρειας προβλέποντας ωστόσο χαμηλή αλληλεπίδραση μεταξύ των τμημάτων. Ο τρόπος χωροθέτησης των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή ώστε η εκπαιδευτική διαδικασία να αναπτύσσεται ομαλά.