Νομισματική πολιτική και η εξέλιξη του ελληνικού νομισματοπιστωτικού συστήματος

Abstract

Σκοπός της εργασίας αυτής είναι να αποτελέσει ένα χρονικό των σημαντικότερων γεγονότων που έλαβαν χώρα στο νομισματικό και πιστωτικό πεδίο της οικονομίας της Ελλάδος και να δείξει μέσα από την αλληλοδιαδοχή των γεγονότων την πορεία εξέλιξης του ελληνικού νομισματοπιστωτικού συστήματος, την ανάπτυξή του και τα επιτεύγματά του ως τώρα. Επιδιώκει επίσης να αποδείξει τον πολύ σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει το νομισματικό σύστημα μιας χώρας για την εν γένει ανάπτυξη της οικονομίας της, πώς δηλαδή οι διάφοροι τομείς οικονομικής δραστηριότητας εμπλέκονται και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και παράγουν αποτελέσματα. Σε κάθε περίπτωση η παραπάνω προσέγγιση δε μένει εντός των εθνικών συνόρων αλλά επεκτείνεται και συμπεριλαμβάνει στην ανάλυση, είτε φανερά είτε συγκεκαλυμμένα, τη σύνδεση με το διεθνές νομισματικό σύστημα και τις εξελίξεις που συμβαίνουν εκτός της χώρας, στη Δ. Ευρώπη κατά κύριο λόγο και στις Η.ΕΙ.Α. Δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά καθώς η Ελλάδα δεν ήταν κατά τη διάρκεια της ιστορίας της αποκομμένη από τα τεκταινόμενα στο διεθνή χώρο. Πάντοτε τα παρακολουθούσε και επηρεαζόταν από αυτά. Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1920 και σε όλη τη διάρκεια του Μεσοπολέμου η δραχμή καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για τη σύνδεσή της με το διεθνές νομισματικό σύστημα και τα ισχυρά νομίσματα της εποχής, γεγονός που συνεπάγεται την επίτευξη της νομισματικής σταθεροποίησης που είναι το ζητούμενο στην ταραχώδη οικονομία της εποχής. Προς το σκοπό αυτό ιδρύεται το 1928 η Τράπεζα της Ελλάδος που επιφέρει μια σειρά αλλαγών στο τραπεζικό σύστημα της εποχής πετυχαίνοντας την εξυγίανσή του. Η περίοδος της Κατοχής που ακολουθεί (1940-1944) είναι η πιο ταραχώδης της νεοελληνικής νομισματικής ιστορίας. Η οικονομία καταρρέει και ό,τι είχε επιτύχει ως τότε χάνεται. Στα χρόνια που ακολουθούν (1944-1952) γίνονται προσπάθειες ανάκαμψης που δεν έχουν όμως αποτέλεσμα. Το 1953 εγκαινιάζεται η «χρυσή εποχή» της δραχμής με την αποκατάσταση της νομισματικής ισορροπίας, την επανασύνδεση της δραχμής με τις διεθνείς νομισματικές αγορές, και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του κοινού προς το νόμισμα, μια εποχή που διήρκεσε 20 χρόνια. Τότε- δεκαετία 1980-νέα προβλήματα εμφανίζονται στο προσκήνιο με την είσοδο της δραχμής στο «καθεστώς της διολίσθησης» ύστερα από την υποτίμησή της έναντι του δολαρίου. Η χώρα αδυνατεί να αντιδράσει και χάνει έδαφος από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες που προχωρούν προς την υλοποίηση των στόχων της Ε.Ο.Κ. Όχι όμως για πολύ καθώς τη δεκαετία του 1990 η Ελλάδα ξαναβρίσκει τον εαυτό της και ακολουθεί την κοινή πορεία των υπολοίπων στο Ε.Ν.Σ. για να είναι τελικά μια από τις χώρες που υιοθέτησαν και εφάρμοσαν τη νέα ευρωπαϊκή νομισματική μονάδα.