Νομισματικές κρίσεις : τι υποστηρίζει η θεωρία και τι μας διδάσκει η εμπειρία

Abstract

Αυτή η εργασία αποτελεί μια καταγραφή της θεωρίας των νομισματικών κρίσεων καθώς επίσης και της εμπειρίας των νομισματικών κρίσεων κυρίως στη δεκαετία του 1990. Τα θεωρητικά μοντέλα των νομισματικών κρίσεων μπορούν να διαιρεθούν σε μοντέλα τριών γενεών: τα μοντέλα της πρώτης γενιάς, του Ρ. Krugman τη δεκαετία του 1970, τα μοντέλα της δεύτερης γενιάς, που ακολουθούν τα μοντέλα του Μ. Obstefeld στην δεκαετία του 1980, και τα μοντέλα της τρίτης γενιάς που αναπτύχθηκαν πάνω στην βάση της εμπειρίας της Ασιατικής κρίσης. Μια κρίση μπορεί να προληφθεί εάν ανιχνευτεί στα πρώιμα στάδιά της και ληφθούν κατάλληλα μέτρα. Παρ όλα αυτά αυτό αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση που απαιτεί καλύτερη συνεργασία ανάμεσα στους ιδιώτες επενδυτές και στους αρχιτέκτονες της οικονομικής πολιτικής. Εφόσον το καθεστώς των συναλλαγματικών ισοτιμιών είναι ένα κρίσιμο στοιχείο στην επιτάχυνση μια κρίσης, είναι σημαντικό να λάβουμε υπ όψιν τις αλλαγές στο καθεστώς. Οι κρίσεις στην Ασία, τη Ρωσία και τη Βραζιλία έχουν επιβεβαιώσει άλλη μια φορά ότι το διεθνές οικονομικό σύστημα χρειάζεται να προσαρμοσθεί με σκοπό να μειωθεί η πιθανότητα μιας κρίσης και να μειωθεί η επέκτασή της. Ο ιδιωτικός τομέας, οι εθνικές κυβερνήσεις και τα διεθνή οικονομικά ιδρύματα, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (IMF), παίζουν το μεγαλύτερο ρόλο στην εξέλιξη αυτή.