Στάση και διαμονή στο όριο του ταξιδιού : παρεμβαίνοντας στο περιθώριο του ταξιδιού

Abstract

Η εργασία μελετά τη σχέση του κτιρίου με τη γραμμή, όταν αυτό τοποθετείται στην άκρη του δρόμου. Με αφορμή το ταξίδι και συγκεκριμένα το ταξίδι με αυτοκίνητο, η παρέμβαση τοποθετείται στο «περιθώριο» του εθνικού οδικού δικτύου. Αντιμετωπίζοντάς το με μία κριτική ματιά, παρατηρούμε ότι, ο εθνικός δρόμος δεν εντάσσεται μέσα στο τοπίο, φυσικό και δομημένο, αντίθετα διαφοροποιείται πλήρως και λειτουργεί εντελώς ανεξάρτητα από αυτό. Ταυτόχρονα, με την αύξηση της ταχύτητας συμπιέζεται ο χώρος, αλλοιώνοντας την αντίληψή του από τον οδηγό. Στόχος του θέματος είναι, μέσω των κτηριακών παρεμβάσεων, η ανάδειξη της διαδρομής ως χώρου που φιλοξενείτο ταξίδι. Έτσι, βάση της προαναφερθείσας κριτικής επιλέγεται ως πεδίο παρέμβασης η παλιά εθνική οδός, που λόγω της ίδιας της δομής της επιτρέπει τη χρήση της με βάση τη διαδρομή και όχι μόνο δύο σημεία: την αφετηρία και τον προορισμό. Επιλέγεται η παλιά εθνική Αθηνών-Λαμίας ως παράδειγμα εφαρμογής ενός μοντέλου που μπορεί να προσαρμοστεί σε κάθε δευτερεύον εθνικό δίκτυο. Τα κτήρια που σχεδιάζονται καλύπτουν διάφορες ανάγκες του ταξιδιού. Η τοποθέτησή τους λοιπόν, γίνεται βάση ενός ρυθμού που προκύπτει από τις ανάγκες αυτές. Τέλος, τα εκάστοτε κτήρια σχεδιάζονται σύμφωνα με μία τυπολογία όχι μορφολογική αλλά σε σχέση με τη συνομιλία του κτηρίου με τον άξονα της κίνησης. Το κτήριο τοποθετείται παράλληλα, κάθετα ως προς το δρόμο και πάνω από αυτόν. Στοιχείο που κυριαρχεί στο σχεδίασμά είναι το αυτοκίνητο και η κίνηση του μέσα στο κτήριο και γύρω από αυτό. Εν τέλει, με πρόσχημα το ταξίδι επιχειρείται η χρήση της κίνησης και του βλέμματος ως εργαλεία σχεδιασμού.