Η επίδραση του αυτοδιαλόγου στην απόδοση σε δεξιότητα υδατοσφαίρισης

Abstract

Σκοπός της εργασίας ήταν να εξετάσει την επίδραση του αυτοδιαλόγου στην απόδοση σε δεξιότητα ακρίβειας στην υδατοσφαίριση. Δυο μορφές αυτοδιαλόγου εξετάστηκαν, αυτοδιάλογος παρακίνησης και αυτοδιάλογος καθοδήγησης. Στην έρευνα συμμεταίχαν 60 φοιτητές του ΤΕΦΑΑ (30 φοιτητές και 30 φοιτήτριες) με μέσο όρο ηλικίας 20,7 χρόνια. Σε αρχική μέτρηση όλοι οι συμμετέχοντες εξετάστηκαν σε δεξιότητα στόχευσης. Στη συνέχεια, με βάση την επίδοση στην αρχική μέτρηση, οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες ίσης απόδοσης. Οι ομάδες προσδιορίστηκαν τυχαία ως ομάδα αυτοδιαλόγου παρακίνησης, ομάδα αυτοδιαλόγου καθοδήγησης και ομάδα ελέγχου. Μετά από δύο εβδομάδες η ομάδα ελέγχου επανέλαβε τις διαδικασίες της αρχικής μέτρησης, ενώ οι πειραματικές ομάδες επανέλαβαν τη μέτρηση με τη χρήση αντίστοιχου αυτοδιαλόγου. Επαναλαμβανόμενες μετρήσεις ανάλυσης διακύμανσης έδειξαν ότι υπήρχε σημαντική βελτίωση στην απόδοση των ομάδων αυτοδιαλόγου, ενώ η απόδοση της ομάδας ελέγχου δε μεταβλήθηκε σημαντικά. Επίσης βρέθηκε ότι η βελτίωση για την ομάδα αυτοδιαλόγου καθοδήγησης ήταν μεγαλύτερη από αυτή της ομάδας αυτοδιαλόγου παρακίνησης. Τα αποτελέσματα της έρευνας, επιβεβαίωσαν την αποτελεσματικότητα του αυτοδιαλόγου, ενώ παράλληλα έδειξαν πως η επίδραση του αυτοδιαλόγου εξαρτάται και από τη μορφή του αυτοδιαλόγου σε σχέση με τα χαρακτηριστικά της δεξιότητας.