Διερεύνηση αλληλοπάθειας της αγριοβαμβακιάς στο βαμβάκι, ζαχαρότευτλο και καλαμπόκι

Abstract

Αλληλοπάθεια είναι η από μέρους ενός φυτού προσθήκη στο περιβάλλον του ενός ή περισσότερων χημικών ουσιών που παρεμποδίζουν ή θα παρεμποδίσουν την κανονική αύξηση-ανάπτυξη ενός άλλου φυτού στο ίδιο περιβάλλον. Ενδεχόμενα, αλληλοπαθητικές ουσίες μπορεί να παράγει το ζιζάνιο σε κάθε φυτικό ιστό, όπως φύλλα, στελέχη, ρίζες, ριζώματα, άνθη, καρπούς ή σπόρους. Η αγριοβαμβακιά είναι ένα πολύ διαδεδομένο ζιζάνιο το οποίο είναι αρκετά ανταγωνιστικό που έχει ως αποτέλεσμα την πρόκληση προβλημάτων σε διάφορες καλλιέργειες. Για την διερεύνηση της αλληλοπάθειας της αγριοβαμβακιάς στις καλλιέργειες καλαμποκιού, ζαχαρότευτλου και βαμβακιού έγιναν τρία διαφορετικά πειράματα σε συνθήκες εργαστηρίου, σε έδαφος και σε τριβλία. Στο πρώτο πείραμα σπόροι των καλλιεργειών σπάρθηκαν σε φυτοδοχεία στα οποία είχε γίνει ενσωμάτωση φυτικών ιστών αγριοβαμβακιάς σε αναλογία 0,5%, 1% και 2% και είχαν παραμείνει για αποικοδόμηση επί 15, 30 και 60 ημέρες. Το ίδιο πείραμα έγινε και σε φυτοδοχεία στα οποία πριν από 365 ημέρες είχε γίνει ενσωμάτωση φυτικών ιστών αγριοβαμβακιάς σε αναλογία 0,5%, 1% και 2% και είχαν παραμείνει για αποικοδόμηση επί 15, 30 και 60 ημέρες. Στο δεύτερο πείραμα μελετήθηκε η επίδραση του υδατικού εκχυλίσματος από φύλλα και στελέχη αγριοβαμβακιάς στη βλάστηση και την ανάπτυξη των σπόρων και φυταρίων των καλλιεργειών που ήταν τοποθετημένοι σε τριβλία. Το υδατικό διάλυμα ήταν σε αραιώσεις 1:10, 1:50 και 1:100. Στο τρίτο πείραμα έγινε μελέτη για την αλληλοπάθεια των σπόρων αγριοβαμβακιάς κατά την βλάστηση των σπόρων των καλλιεργειών σε τριβλία, όπου τοποθετήθηκαν οι σπόροι της αγριοβαμβακιάς και των καλλιεργειών σε αναλογίες 1:1, 1:2 και 1:4. Το φύτρωμα των σπόρων στο έδαφος ή η βλάστηση των σπόρων στα τριβλία ήταν το στάδιο της ανάπτυξης που παρεμποδίστηκε περισσότερο σταθερά σε όλα τα πειράματα. Η μεγαλύτερη παρεμπόδιση παρατηρήθηκε στη βλάστηση του βαμβακιού και του τεύτλου, ενώ το καλαμπόκι επηρεάζονταν λιγότερο. Το ποσοστό βλάστησης των σπόρων παρατηρήθηκε ότι ήταν αντιστρόφως ανάλογο της περιεκτικότητας του εδάφους σε ιστούς αγριοβαμβακιάς, της συγκέντρωσης του εκχυλίσματος και της παρουσίας σπόρων αγριοβαμβακιάς. Στο πείραμα αλληλοπάθειας από αποσύνθεση φυτικών ιστών αγριοβαμβακιάς στο έδαφος βρέθηκε ότι υπήρχε αρνητική επίδραση στο χλωρό βάρος, καθώς αυξάνονταν η συγκέντρωση της βιομάζας και ο χρόνος αποσύνθεσης. Επίσης στο πείραμα της επίδρασης του εκχυλίσματος των φύλλων και των στελεχών της αγριοβαμβακιάς που έγινε στα τριβλία βρέθηκε ότι καθώς αυξάνονταν η συγκέντρωση του εκχυλίσματος τόσο μειώνονταν το ποσοστό φυτρώματος, αλλά και το μήκος του ριζίδιου και του βλαστιδίου ανά φυτό. Πιο συγκεκριμένα, παρατηρήθηκε ότι το τεύτλο και το βαμβάκι επηρεάστηκαν περισσότερο, ενώ το καλαμπόκι λιγότερο. Η βλάστηση των σπόρων και η αύξηση του μήκους του ριζίδιου και του βλαστιδίου στις τρεις καλλιέργειες επηρεάστηκαν αρνητικά και με την αύξηση της αναλογίας των σπόρων της αγριοβαμβακιάς από 1 σε 4 ανά φυτό των καλλιεργειών.