Η επίδραση της αλατότητας στη δραστικότητα των αλκαλικών πεπτικών πρωτεασών του τελεόστεου Sparus aurata

Abstract

Η αλατότητα αποτελεί ένα σημαντικό οικολογικό παράγοντα που επηρεάζει την αύξηση και την ανάπτυξη των ψαριών. Συχνά παρατηρείται ταχύτερος ρυθμός αύξησης στα ψάρια όταν αυτά μεγαλώνουν σε ενδιάμεσες αλατότητες, δηλαδή σε υφάλμυρο νερό. Στη συγκεκριμένη εργασία εξετάστηκε η πιθανότητα της άμεσης επίδρασης της αλατότητας του νερού στη δραστικότητα των πεπτικών ενζύμων. ʼτομα τσιπούρας (Spams aurata) μέσου βάρους 7,5g εγκλιματίστηκαν σε θαλασσινό νερό αλατότητας 34%ο και σε υφάλμυρο νερό αλατότητας 22%ο με σκοπό τη μελέτη της επίδρασης της αλατότητας στην ενζυμική δραστικότητα της ελαστάσης και των καρβοξυπεπτιδασών Α και Β σε τρία διαφορετικά σημεία του πεπτικού σωλήνα, πυλωρικά τυφλά, πρόσθιο και οπίσθιο έντερο, τις ημέρες 1, 4, 10 και 15 μετά τον εγκλιματισμό. Ανιχνεύτηκε δραστικότητα των ενζύμων αυτών και στις τρεις περιοχές του πεπτικού σωλήνα που μελετήθηκαν, όμως τα τρία πεπτικά ένζυμα δεν παρουσίασαν ομοιόμορφη κατανομή κατά μήκος του πεπτικού σωλήνα. Οι καρβοξυπεπτιδάσες εμφάνισαν τις υψηλότερες τιμές δραστικότητας στην υψηλή αλατότητα στην περιοχή των πυλωρικών τυφλών, την κυριότερη περιοχή έκκρισης πεπτικών ενζύμων. Αντιθέτως η ελαστάση παρουσίασε τις υψηλότερες τιμές της δραστικότητας της στην ίδια αλατότητα στο οπίσθιο έντερο. Από τα αποτελέσματα της παρούσας εργασίας προέκυψε ότι η αλατότητα επηρέασε τη δραστικότητα των πεπτικών ενζύμων μόνο τις πρώτες ημέρες του πειράματος, διάστημα που πιθανόν αποτελεί τη μεταβατική φάση μετά την αλλαγή της αλατότητας, κατά την οποία επιχειρείται προσαρμογή στις νέες περιβαλλοντικές συνθήκες. Περαιτέρω μελέτες είναι αναγκαίες για να διευκρινιστεί με ποιο τρόπο η αλατότητα επηρεάζει την αύξηση και την ανάπτυξη των ψαριών, με στόχο την κατανόηση της φυσιολογίας θρέψης των εμπορικών ειδών.