Η επίδραση της μειωμένης κατεργασίας εδάφους και της καύσης της καλαμιάς στην αύξηση και ανάπτυξη του σιταριού υπό θεσσαλικές συνθήκες

Abstract

Η πτυχιακή αυτή διατριβή αποτελεί μία μελέτη της επίδρασης της καύσης ή μη της καλαμιάς και δύο μεθόδων κατεργασίας του εδάφους (συμβατική, μειωμένη) σε χαρακτηριστικά της αύξησης και ανάπτυξης της ποικιλίας Μεξικάλι σε πείραμα που πραγματοποιήθηκε στο Αγρόκτημα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο Βελεστίνο κατά την περίοδο Ιανουάριου - Ιουνίου 1998. Το πειραματικό σχέδιο που χρησιμοποιήθηκε ήταν τυχαιοποιημένες ομάδες τεμαχίων με κύρια τεμάχια και υποτεμάχια με τέσσερις επαναλήψεις (blocks). Τα κύρια τεμάχια αφορούσαν την καύση ή μη της καλαμιάς, και τα υποτεμάχια την συμβατική ή μειωμένη κατεργασία του εδάφους. Τα χαρακτηριστικά της καλλιέργειας που μελετήθηκαν ήταν το ολικό ξηρό βάρος, το ξηρό βάρος βλαστού, ο λόγος ολικού ξηρού / ολικού βάρους, τα ξηρά βάρη βλαστών, φύλλων και καρποφόρων οργάνων, ξηρό βάρος σπόρου, ξηρό βάρος φύλλων,η ειδική φυλλική επιφάνεια (SLA), και η φυλλική επιφάνεια (LAI). Το ολικό ξηρό βάρος στην τελική συγκομιδή ήταν 609.3 κιλά / στρέμμα για την συμβατική καλλιέργεια και μόνο 119.8 κιλά / στρέμμα για την μειωμένη καλλιέργεια, ενώ για τις μεταχειρίσεις με καύση ή μη της καλαμιάς ήταν 374.5 και 354.6 κιλά / στρέμμα, αντίστοιχα. Παρότι βρέθηκε σημαντική υπεροχή της συμβατικής καλλιέργειας (οι μεταχειρίσεις με μειωμένη κατεργασία χαρακτηρίστηκαν από μεγάλα ποσοστά ζιζανίων) σχεδόν σε όλα τα μετρήσιμα χαρακτηριστικά ενώ η καύση ή μη της καλαμιάς δεν επηρέασε τις αποδόσεις, τα συμπεράσματα αυτά οφείλονται περισσότερο σε αδυναμίες του συγκεκριμένου πειράματος (καθυστερημένη σπορά, όργωμα και καύση). Επειδή ήταν η πρώτη χρονιά του συγκεκριμένου πειράματος χρειάζεται περαιτέρω πειραματισμός για να παρθούν κάποια συμπεράσματα αλλά και καλύτερος σχεδιασμός και οργάνωση για να μην επαναληφθούν κάποια λάθη.