Πολλαπλασιασμός ελιάς με φυλλοφόρα μοσχεύματα

Abstract

Μελετήθηκαν διάφορες μέθοδοι για την αύξηση της ριζοβολίας μοσχευμάτων των Ελληνικών ποικιλιών, που είναι γνωστό ότι ριζοβολούν δύσκολα, Αμφίσσης και Καλαμών. Κατ'αρχήν φύλλα της ποικιλίας Αμφίσσης βρέθηκαν να έχουν υψηλότερο ειδικό βάρος και λιγότερη χλωροφύλλη από φύλλα της ποικιλίας Καλαμών. Φαίνεται λοιπόν ότι στα δέντρα ποικιλίας Καλαμών επικρατούσαν συνθήκες χαμηλού φωτισμού που πιθανότατα έχει σαν αποτέλεσμα τη μειωμένη παραγωγικότητα της χλωροφύλλης και την ανάγκη για κατάλληλο κλάδεμα αυτής της ποικιλίας για μέγιστη παραγωγή. Σκίαση βλαστών (>80%) για ένα μήνα μείωσε την ξηρά ουσία και ειδικό βάρος των φύλλων, όχι όμως και τη συγκέντρωση χλωροφύλλης αλλά μόνο τη σχέση χλωροφύλλη α / χλωροφύλλη β. Μοσχεύματα που λήφθηκαν τέλη χειμώνα διατήρησαν τα φύλλα τους επί μακρόν, ριζοβόλησαν καλύτερα και παρήγαγαν περισσότερες ρίζες ανά μόσχευμα σε σχέση με μοσχεύματα που λήφθηκαν αργά το καλοκαίρι. Μοσχεύματα της ποικιλίας Αμφίσσης διατήρησαν περισσότερα ώριμα φύλλα, ριζοβόλησαν καλύτερα και παρήγαγαν σχετικά περισσότερες ρίζες ανά μόσχευμα από μοσχεύματα της ποικιλίας Καλαμών. Η εφαρμογή σκίασης ή δακτυλίωσης στους μητρικούς βλαστούς για ένα μήνα μέχρι την κοπή δεν είχε σαν αποτέλεσμα το υψηλότερο ποσοστό ριζοβολίας, αλλά έδωσε ριζοβολημένα μοσχεύματα με μεγαλύτερο αριθμό και μήκος ριζών από μοσχεύματα βλαστών μάρτυρα. Εφαρμογή πλήρους λιπάσματος πλούσιου σε φώσφορο δεν βελτίωσε σημαντικά τη ριζοβολία σε σχέση με μόνο την εφαρμογή αυξίνης. Έτσι μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η δυσκολία ριζοβόλησης των μοσχευμάτων των δύο ποικιλιών οφείλεται σε γενετικά ή θρεπτικά αίτια, σε συνδυασμό με τις μεγάλες διαφορές στα ποσοστά ριζοβολίας που βρέθηκαν μεταξύ των ελαιώνων-επαναλήψεων. Η προσπάθεια να βελτιωθεί η θρεπτική κατάσταση των μοσχευμάτων διαφυλλικά στην υδρονέφωση ήταν ανεπιτυχής.