Έλεγχος ευαισθησίας στο metalaxyl απομονώσεων του μύκητα Phytophthora sp. από φυτά διεφφενμπάχιας

Abstract

Την άνοιξη του 2001 από φυτά διεφφενμπάχιας (Dieffenbachia maculata), που έφεραν συμπτώματα μαλακής σήψης στην βάση του στελέχους, απομονωνόταν σταθερά σε υλικό Potato Dextrose Agar μύκητας του γένους Phytophthora. Με βάση το μέγιστο επιτρεπτό όριο θερμοκρασίας και το ρυθμό ανάπτυξης του μυκηλίου, τα μορφολογικά χαρακτηριστικά της αποικίας, των χλαμυδοσπορίων και των οργάνων αναπαραγωγής (σποριάγγεια, ανθηρίδια, ωοσπόρια) σε διάφορα υποστρώματα, έγινε προσδιορισμός του είδους (ως κανόνας προσδιορισμού εφαρμόστηκε η κλείδα της G. Waterhouse) και βρέθηκε ότι οι απομονώσεις ανήκαν στο είδος Ρ. palmivora Butler. Δώδεκα τυχαίες απομονώσεις του παθογόνου εξετάστηκαν για την ευαισθησία τους στα φαινυλαμίδια. Οι απομονώσεις προέρχονταν όπως αναφέρθηκε από καλλιέργεια διεφφενμπάχιας από θερμοκήπιο, στο οποίο, την περίοδο 1989-2001 εφαρμόζονταν κατά τις μεταφυτεύσεις σε 3μηνα διαστήματα ριζοποτίσματα με το μίγμα metalaxyl 7,5% + mancozeb 56%, στη συγκέντρωση σκευάσματος 1 g/Ι. Μετά από έλεγχο της ανάπτυξης του μυκηλίου σε υπόστρωμα Potato Dextrose Agar που περιείχε διάφορες συγκεντρώσεις metalaxyl, διαπιστώθηκε ότι όλες οι απομονώσεις του παθογόνου ήταν ευαίσθητες. Συγκεντρώσεις metalaxyl 0,1 mg/1 και 0,5 mg/1 εμπόδισαν πλήρως την ανάπτυξη του μυκηλίου. Μετά από έλεγχο στην παραγωγή των χλαμυδοσπορίων σε υπόστρωμα Soil Extract που περιείχε τις ίδιες συγκεντρώσεις metalaxyl, διαπιστώθηκε ότι η παραγωγή των χλαμυδοσπορίων παρουσίαζε μεγάλη ευαισθησία στο metalaxyl ακόμα και στην συγκέντρωση 0,01 mg/1. Για την παραγωγή σποριαγγείων όμως δεν συγκεντρώθηκαν στοιχεία γιατί κατά τη διεξαγωγή του πειράματος λόγω κάποιου παρεμποδιστικού παράγοντα δεν παρήχθησαν σποριάγγεια ακόμα και στον μάρτυρα. Ο παράγοντας αυτός παρατηρήθηκε ότι ήταν οι αναερόβιες συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή του μυκηλίου. Σύμφωνα με τα παραπάνω προκύπτει ότι έπειτα από 12 χρόνια συνεχούς εφαρμογής του μίγματος metalaxyl 7,5% + mancozeb 56%, η καταπολέμηση της ασθένειας εξακολουθεί να είναι ικανοποιητική χωρίς να έχουν αναπτυχθεί ανθεκτικά στελέχη στο είδος Ρ. palmivora. Εξάλλου μπορεί να διαπιστωθεί και από την βιβλιογραφική ανασκόπηση ότι το είδος αυτό δεν φαίνεται να αναπτύσσει εύκολα ανθεκτικά στελέχη στον αγρό.