Εφαρμογή βιολογικής καλλιέργειας ελιάς σε επιλεγμένους παραγωγούς του νοτίου Πηλίου

Abstract

Σκοπός της εργασίας ήταν η συγκέντρωση στοιχείων για την ορθή αντιμετώπιση των κύριων εχθρών και ασθενειών της ελιάς, την ορθή εφαρμογή της βιολογικής ελαιοκαλλιέργειας και σύγκριση αυτών με την εφαρμογή της ελαιοκαλλιέργειας από βιολογικούς καλλιεργητές του Πηλίου. Από τις γεωργικές προειδοποιήσεις Κεντρικής Ελλάδας και Κεντρικής Μακεδονίας καταγράφηκαν οι εποχές και οι μέθοδοι που προτείνονται για την αντιμετώπιση του πυρηνοτρήτη και του κυκλοκόνιου της ελιάς στη συμβατική και βιολογική ελαιοκαλλιέργεια της κεντρικής και βόρειας Ελλάδας. Ελάχιστες ημέρες διέφεραν από χρονιά σε χρονιά οι κρίσιμες περίοδοι εμφάνισης εχθρών ή ανάγκης προστασίας των φυτών από τους εχθρούς και ασθένειες, καθώς και οι μέθοδοι αντιμετώπισης τους. Από την ελάχιστη Ελληνική διαθέσιμη πρακτική βιβλιογραφία για τη βιολογική καλλιέργεια της ελιάς απαιτούνται είτε εφαρμογή κομπόστ από οργανικά υπολείμματα της περιοχής είτε εφαρμογή μικρής ποσότητας κόπρου σε συνδυασμό με χλωρή λίπανση για να καλυφθούν οι ανάγκες της ελιάς σε θρεπτικά συστατικά. Στο Πήλιο οι ελαιοπαραγωγοί εφαρμόζουν ετήσια μόνο μια μικρή σχετικά ποσότητα αιγοπρόβειας κόπρου, που πιθανόν να μην καλύπτει τις ανάγκες της ελιάς σε θρεπτικά, και λίγο βόρακα. Επίσης στη βιβλιογραφία και στο Πήλιο στη βιολογική ελαιοκαλλιέργεια ο δάκος αντιμετωπίζεται με δολωματικούς ψεκασμούς και με παγίδευση σε κατάλληλες παγίδες. Ο πυρηνοτρήτης δεν είναι πρόβλημα στην Κρήτη, αλλά στο Πήλιο πρέπει να αντιμετωπίζεται και ορθά αντιμετωπίζεται με τον ψεκασμό βάκιλλου Θουρηγγίας την κατάλληλη εποχή. Λόγω του επικλινούς εδάφους στο Πήλιο η χλωρή λίπανση και ο ψιλοτεμαχισμός των κλαδευτικών δεν εφαρμόζεται και αυτό έχει αρνητικές συνέπειες στην ορθολογική λίπανση των βιολογικών ελαιώνων με αναμενόμενη τη σταδιακή μείωση της παραγωγικότητας τους, ενώ τις χρονιές με υψηλούς πληθυσμούς δάκου η μαζική παγίδευση δεν θα είναι ικανή να διατηρήσει την υψηλή ποιότητα του ελαιόκαρπου.