Μελέτη της επίδρασης της εποχής σποράς στην αύξηση και την ανάπτυξη έξι ποικιλιών ρεβιθιού

Abstract

Το ρεβίθι δεν είναι άλλο από το γνωστό σε όλους όσπριο ρεβίθι, που εκτός από πολύτιμη ανθρώπινη τροφή, είναι και μια θαυμάσια ζωοτροφή. Το φυτό αυτό μπορεί να καλλιεργηθεί ευκολότερα από άλλα ψυχανθή στην Ελλάδα και είναι προικισμένο με χαρακτηριστικά που του επιτρέπουν να ξεχωρίζει από τα καρποδοτικά ψυχανθή. Η συγκεκριμένη μελέτη πραγματεύεται την επίδραση της εποχής σποράς στην ανάπτυξη και απόδοση έξι ποικιλιών ρεβιθιού. Για τον έλεγχο των παραπάνω χαρακτηριστικών του ρεβιθιού έγινε πείραμα αγρού, στο αγρόκτημα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο Βελεστίνο. Πραγματοποιήθηκαν τρεις εποχές σποράς και έπειτα διεξήχθησαν μετρήσεις που αφορούσαν σε ποσοτικά χαρακτηριστικά του ρεβιθιού. Το πείραμα περιελάμβανε τρεις επαναλήψεις με τριανταέξι μεταχειρίσεις. Τέλος, με τη βοήθεια στατιστικού προγράμματος και μετεωρολογικών δεδομένων εξήχθησαν συγκεκριμένα συμπεράσματα, η ερμηνεία των οποίων εξηγεί την επίδραση της εποχής σποράς στα ποσοτικά χαρακτηριστικά του ρεβιθιού. Η υγρασία του εδάφους αποτελεί ένα από τους βασικούς παράγοντες για ομαλή ανάπτυξη και αύξηση του φυτού, καθώς και για τη μεγιστοποίηση της απόδοσης. Παρατηρήθηκε ότι καθυστέρηση στη σπορά δεκαπέντε ημερών, δυσχεραίνει την αύξηση και την ανάπτυξη του ρεβιθιού στην εαρινή σπορά. Παρόμοια συμπεριφορά, παρατηρήθηκε και για το χαρακτηριστικό της απόδοσης κατά τη συγκομιδή. Ειδικότερα, σημειώθηκε πτώση της απόδοσης έως 50% για κάθε δεκαπέντε ημέρες που η σπορά είχε καθυστερήσει. Γενικά το ρεβίθι αντέχει πιο πολύ στην ξηρασία από όλα τα ξηρικά κτηνοτροφικά φυτά και όσπρια και μπορεί να καλλιεργηθεί και σε ξηρικά χωράφια. Απουσία άρδευσης σε πρώιμη σπορά δεν δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα στην ανάπτυξη του ρεβιθιού εξαιτίας της υπάρχουσας υγρασίας. Αντίθετα, σε πιο όψιμη σπορά με απουσία άρδευσης παρατηρήθηκε μείωση της συνολικής βιομάζας. Όσον αφορά τις νέες ελληνικές ποικιλίες, παρατηρήθηκε αξιοσημείωτη αντοχή τόσο στην «ασχοχύτωση» όσο και στις δυσμενείς συνθήκες που παρουσιάστηκαν μειώνοντας έτσι το κόστος παραγωγής της καλλιέργειας. Έχει ελάχιστες απαιτήσεις σε έδαφος για αυτό μπορεί να σπαρεί σε μεγάλη ποικιλία εδαφών, από τα ελαφρά αμμώδη μέχρι και τα αργιλώδη βαριά εδάφη. Συμβάλλει στην βελτίωση της γονιμότητας των εδαφών, αφού ως ψυχανθές δεσμεύει το άζωτο της ατμόσφαιρας με τη βοήθεια μικροοργανισμών του εδάφους (αζωτοβακτηρίων). Έτσι όχι μόνο δεν χρειάζεται αζωτούχο λίπανση αλλά, επιπλέον, εμπλουτίζει με άζωτο το έδαφος και αυξάνει τη γονιμότητά του με ιδιαίτερα ευεργετικά αποτελέσματα για την καλλιέργεια που ακολουθεί. Το κτηνοτροφικό ρεβίθι, έχοντας τόσο αγρονομικά όσο και διατροφικά πλεονεκτήματα, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει μια εγχώρια παραγόμενη, φθηνή εναλλακτική λύση, ενισχύοντας τους έλληνες κτηνοτρόφους και καταναλωτές ζωικών προϊόντων.