Η αποτελεσματικότητα μιας τακτικής προσέγγισης της πετοσφαίρισης στην παρακίνηση των μαθητών

Abstract

Τα τελευταία χρόνια παρουσιάστηκε μια εναλλακτική προσέγγιση στη διδασκαλία του μαθήματος της φυσικής αγωγής κατά την οποία ο διδάσκων δίνει περισσότερη έμφαση στην τακτική ενός παιχνιδιού παρά στην αρτιότητα εκτέλεσης των κινητικών δεξιοτήτων που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια αυτού. Αυτή η προσέγγιση φάνηκε να είναι έχει θετικότερη επίδραση στο γνωστικό και συναισθηματικό τομέα (Griffin, Oslin. &Mitchell. 1995V Σκοπός της έρευνας ήταν να εξετασθεί η επίδραση αυτής της τακτικής προσέγγισης(ΤΟΡυ)κατά τη διδασκαλία της πετοσφαίρισης στην παρακίνηση των μαθητών. Συγκεκριμένα κατά τη διδασκαλία της πετοσφαίρισης, η πειραματική ομάδα διδάχθηκε την ενότητα βάσει της προσέγγισης των παιχνιδιών τακτικής (TGFU), ενώ η ομάδα ελέγχου με τον παραδοσιακό τρόπο. Εβδομήντα επτά μαθητές/τριες (αγόρια και κορίτσια) ηλικίας 11 ετών, συμμετείχαν στην έρευνα εκ των οποίων οι 35 αποτελούσαν την πειραματική ομάδα και οι 42 την ομάδα ελέγχου. Τα αποτελέσματα αξιολογήθηκαν ως προς τους παράγοντες: α) ικανοποίηση από το μάθημα, και β) παρακίνηση των μαθητών. Η αξιολόγηση έγινε βάσει ερωτηματολογίων (Papaioannou, Milosis, Kosmidou & Tsigilis, 2002) τα οποία συμπληρώθηκαν από τους μαθητές/τριες πριν και μετά την εφαρμογή της παρέμβασης. Από τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων (repeatedmeasures) φάνηκε ότι οι μαθητές της πειραματικής ομάδας είχαν υψηλότερες τιμές όσον αφορά την εσωτερική παρακίνηση και την ικανοποίηση από το μάθημα και χαμηλότερες τιμές στους παράγοντες, εξωτερική παρακίνηση και έλλειψη παρακίνησης, σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Τα αποτελέσματα πιστοποιούν τη θετική επίδραση των παιχνιδιών προς κατανόηση στην ενίσχυση της εσωτερικής τους παρακίνησης καθώς και στην ικανοποίηση από το μάθημα.