Το επίπεδο αυτοαντίληψης των παιδιών με κινητική αναπηρία και οι λόγοι παρακίνησης τους για την ενασχόληση τους με την άσκηση

Abstract

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν αφενός να διερευνήσει τους παράγοντες που παρακινούν τα παιδιά και τους εφήβους με και χωρίς αναπηρία να συμμετέχουν σε φυσικές-αθλητικές δραστηριότητες και αφετέρου να καταγράψει το επίπεδο αυτοαντίληψής τους. Το δείγμα αποτέλεσαν 113 άτομα με και χωρίς αναπηρία, ηλικίας 8-22 ετών και των δύο φύλων, κάτοικοι των νομών Ροδόπης, Έβρου, Καβάλας, Σερρών και Θεσσαλονίκης. Προϋπόθεση ήταν να μην υπάρχει νοητική υστέρηση. Το ερωτηματολόγιο συμπληρώθηκε εθελοντικά. Το δείγμα χωρίστηκε σε άτομα με (ομάδα Α) και χωρίς αναπηρία (ομάδα Β).Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τρεις υποομάδες: άτομα που ασχολούνταν με τον αθλητισμό υψηλών επιδόσεων, τον ερασιτεχνικό αθλητισμό και άτομα που δεν ασχολούνταν με τον αθλητισμό. Χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο Σωματικής Αυτοπεριγραφής - (P.S.D.Q) (Marsh, 1994), για την αξιολόγηση του επιπέδου αυτοαντίληψης και η Κλίμακα Παρακίνησης σε Φυσικές Δραστηριότητες - Αναθεωρημένη - (MPAM-R), (Ryan, Frederick, Lepes, Rubio, & Sheldon, 1997), για τους λόγους παρακίνησης να ασχοληθούν με την άσκηση. Από τη διπλή μη συσχετισμένη ανάλυση ANOVA (επίπεδο ενασχόλησης - ομάδα, φύλο, ηλικία), προέκυψε ότι: σημαντική ήταν η επίδραση του επιπέδου ενασχόλησης με την άσκηση στην αντίληψη που είχε το δείγμα για την ικανότητά του στις φυσικές δραστηριότητες (ομάδα: p=0,006), όπως και για την παρακίνησή τους να ασχοληθούν με την άσκηση για λόγους ψυχαγωγίας (p=0,001), και βελτίωσης των ικανοτήτων τους (p=0,000). Ως λόγο παρακίνησης να ασχοληθούν με την άσκηση για την εμφάνιση σημαντική ήταν η επίδραση της ομάδας (p=0,026). Το φύλο δεν επηρέασε σημαντικά κάποια από τις εξεταζόμενες παραμέτρους της αυτοαντίληψης αλλά ούτε και τους λόγους ενασχόλησής τους με την άσκηση. Σημαντική ήταν η επίδραση της ηλικίας στην αντίληψή τους για την υγεία και την ενασχόλησή τους με την άσκηση για βελτίωση της εμφάνισης. Από τη μελέτη των αποτελεσμάτων διαπιστώθηκε ότι: α. δεν υπήρξαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των ατόμων με και χωρίς αναπηρία, των ατόμων διαφορετικού φύλου και ηλικίας στον τομέα της αυτοαντίληψης και της παρακίνησης. Σημαντικότερος παράγοντας όλων αποδείχθηκε το επίπεδο ενασχόλησης με την άσκηση. Το επίπεδο αυτοαντίληψης και παρακίνησης κυμάνθηκε σε ικανοποιητικό επίπεδο Ωστόσο απαιτούνται περισσότερες μελέτες, με μεγαλύτερο και πιο ομοιογενές δείγμα για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα.