Οι επιδράσεις του υπερφθοροοκτανοικού θεϊικου οξέος και του υπερφθοροοκτανοικού οξέος, δύο ευρέως διαδεδομένων περιβαλλοντικών ρύπων στο ήπαρ των ποντικών

Abstract

Σε αυτήν την εργασία επικεντρωθήκαμε στον καθορισμό των φυσικοχημικών ιδιοτήτων του υπερθφόρο-οκτανοϊκού οξέος (PFOA) που παρουσιάζουν βιολογικό και πειραματικό ενδιαφέρον. Χρησιμοποιώντας σημασμένο με 14C-PFOA καθορίσαμε τους παράγοντες που επηρεάζουν την διαλυτότητα αυτού του μορίου σε υδατικά διαλύματα. FI επίδραση της ιονικής ισχύς εξετάστηκε χρησιμοποιώντας διαφορετικές συγκεντρώσεις φωσφορικού αμμωνίου σε (pH 4, 7.4 και 10). Επίσης μελετήθηκε η επίδραση των μετάλλων σε διαφορετικές συγκεντρώσεις 1-10 mM των CaCl2 και MgCl2 καθώς και η επίδραση της φύσης των κατιόντων και των ανιόντων. Επιπλέον εξετάσαμε την διαλυτότητα του PFOA σε διάφορα μέσα καλλιέργειας με και χωρίς ορό από έμβρυο μοσχαριού, σε phosphate buffer saline (PBS), και σε dimethylsulfoxid (DMSO). Περαιτέρω εξετάσαμε την προσρόφηση του PFOA σε διαφορετικά υλικά όπως πολυστυρένιο, πολυπροπυλένιο, και γυαλί. Τελικά μελετήσαμε την κατανομή του PFOA σε διαφορετικά υδατικά/οργανικά συστήματα όταν η υδατική φάση περιείχε νερό ή 150 mM Τris-HCl και η οργανική χλωροφόρμιο, εξανίο, οξικό αιθυλεστέρα και οκτανόλη. To PFOA κατανέμεται στην υδατική φάση όταν εξετάστηκε σε συστήματα με νερό ή 150 mM Τ ris-HCl /χλωροφόρμιο και νερό ή 150 mM Τ ris-HCl /εξάνιο αλλά στην οργανική φάση όταν εξετάστηκε με οξικό αιθυλεστέρα και οκτανόλη. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι 20% του PFOA κατανέμεται στο χλωροφόρμιο όταν αυτό περιέχει φωσφατιδιλοϊνοσιτόλη ανεξάρτητα από το αν η υδατική φάση περιέχει νερό ή 150mM Tris-HCl pH 7.4.