Οι επιδράσεις του υπερφθοριοοκτανοικού θεϊικού οξέος (PFOS), ενός ευρέως διαδεδομένου περιβαλλοντικού ρύπου, στο ανοσοποιητικό σύστημα των ποντικών

Abstract

Η μεγάλη εμμονή των διαφόρων φθοριούχων χημικών στο περιβάλλον καθώς και ο μεγάλος χρόνος ημιζωής τους στο ανθρώπινο σώμα, έχουν παρακινήσει την ερεύνα σχετικά την πιθανή τοξικότητα αυτών των ενώσεων στους ζωντανούς οργανισμούς. Μετά από έκθεση των ποντικών σε υψηλή δόση και για σύντομο χρονικό διάστημα, το υπερφθοριοοκτανοικό θεϊκό οξύ (PFOS) καθώς και το υπερφθοριοοκτανοικο οξύ (PFOA) προκαλούν ηπατομεγαλία, πολλαπλασιασμό των υπεροξειδιοσωμάτων του ήπατος και ανοσοξικότητα συμπεριλαμβανομένης της ατροφίας στον θύμο αδένα και στην σπλήνα. Λαμβάνοντας υπόψη ότι περίπου 50% των μη παρεγχυματικών κυττάρων του ήπατος είναι ενδοηπατικά κύτταρα του ανοσοποιητικού καθώς και το ότι αυτό το όργανο επιτελεί μια πληθώρα απαραιτήτων ανοσολογικών λειτουργιών η παρούσα μελέτη σχεδιάστηκε ώστε να καθορίσει τις πιθανές επιδράσεις του PFOS και PFOA στον αριθμό και στη λειτουργιά των ενδοηπατικών ανοσοποιητικών κυττάρων ποντικών. Αφού έλαβαν 0.005%(w/w) PFOS ή 0.002% (w/w) PFOA στη δίαιτα τους για 10 ή 30 ημέρες, το αίμα προκειμένου να απομονωθεί ο ορός συλλέχτηκε από τους αρσενικούς C57BL/6 ποντικούς και στη συνέχεια θυσιάστηκαν, το ήπαρ τους απομονώθηκε και τα ενδοηπατικά κύτταρα του ανοσοποιητικού απομονώθηκαν χρησιμοποιώντας μια νέα μέθοδο. Ο ολικός αριθμός των λευκοκύτταρων, των πρόδρομων ερυθροειδών και των μυελωδών κατασταλτικών κύτταρων στο ήπαρ ήταν σημαντικά αυξημένος μετά από τις 10 και 30 ημέρες χορήγησης με τη τροφή PFOA στους ποντικούς ενώ στους ποντικούς που είχαν λάβει PFOS μόνο ο ολικός αριθμός των λευκοκύτταρων ήταν αυξημένος και μόνο μετά από 30 μέρες έκθεσης. Η ex vivo παραγωγή των φλεγμονωδών κυτοκινών TNFa που παράγεται από τα ηπατικά μακροφάγα, της ιντερφερόνης γ (IFNy) που παράγεται από τα Τ λεμφοκύτταρα του ήπατος και τα φυσικά κυτταροκτόνα (ΝΚ) καθώς και των IgM αντισωμάτων που παράγονται από τα Β λεμφοκύτταρα του ήπατος ήταν σημαντικά αυξημένη μετά από τη δίαιτα με το PFOS, και αυτό παρατηρήθηκε ύστερα αλλά και χωρίς διέγερση από λιπολυσακχαριτή για τα μακροφάγα και τα Β λεμφοκύτταρα, Concanavalin Α για τα Τ λεμφοκύτταρα και α-γαλακτοσυλοκεραμίδιο για τα ΝΚΤ κύτταρα. Η παραγωγή των ίδιων κυτοκινών από τα Τ λεμφοκύτταρα και τα μακροφάγα ήταν επίσης αυξημένη μετά από δίαιτα με το PFOA.H αυξημένη παραγωγή των κυτοκινών IFNy και TNFa από τα ενδοηπατικά κύτταρα του ανοσοποιητικού μετά από δίαιτα των ποντίκων με PFOS ή PFOA σχετίζεται με εμφανή τοξικότητα στο ήπαρ όπως φαίνεται άλλωστε και από την αυξημένη ενζυμική δραστικότητα στον ορό της αλκαλικής φωσφατάσης(ΑΒΡ) και της αλάνινο αμινοτρανσφεράσης(ΑΒΤ) μετά από δίαιτα 10 ημερών. Έτσι, συμπεραίνουμε ότι ακόμα και σε αυτήν τη χαμηλή δόση , το PFOS και το PFOA επάγουν την παράγωγη των φλεγμονωδών κυτοκινών η οποία τελικά οδηγεί σε Βλάβη του ήπατος.