Αξιολόγηση των δεικτών παχυσαρκίας, των διατροφικών συνηθειών και του επιπέδου της φυσικής κατάστασης σε μαθητές και μαθήτριες Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης διαφορετικών δημογραφικών περιοχών

Abstract

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να αξιολογήσει τους δείκτες παχυσαρκίας, τις διατροφικές συνήθειες και επιλεγμένες παραμέτρους της φυσικής κατάστασης μαθητών/μαθητριών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ανάλογα με το δημογραφικό τους περιβάλλον. Στη μελέτη συμμετείχαν 866 μαθητές/μαθήτριες γυμνασίου, ηλικίας 14.01±1.19 ετών που διαμένουν μόνιμα στην περιοχή της ΕΙεριφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης. Μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν σε ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά και παραμέτρους της φυσικής κατάστασης ενώ η καταγραφή των διατροφικών συνηθειών έγινε μέσω ερωτηματολογίου. Στο σύνολο του δείγματος, το 68.5% των παιδιών παρουσίασαν φυσιολογικές τιμές ΒΜΙ, το 23.1% ήταν υπέρβαρα και το 8.4% παχύσαρκα. Παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική επίδραση του παράγοντα επίπεδο παχυσαρκίας στη σωματική μάζα (ρ<.001), στο ποσοστό σωματικού λίπους (ρ<.001), στην άλιπη σωματική μάζα (ρ<.001) και στις περιφέρειες μέσης (ρ<.001) και κοιλιάς (ρ<.001) καθώς και στο παλίνδρομο τρέξιμο αντοχής 20m (ρ<0.001). Τα αγόρια διέφεραν από τα κορίτσια τόσο στους δείκτες παχυσαρκίας όσο και στις παραμέτρους της φυσικής κατάστασης ενώ στατιστικά σημαντική επίδραση του παράγοντα δημογραφικό περιβάλλον παρατηρήθηκε μόνο στο ποσοστό σωματικού λίπους (ρ<.05). Αναφορικά με τις διατροφικές συνήθειες δεν υπήρχαν διαφορές στις απόψεις μεταξύ αγοριών και κοριτσιών, καθώς και μεταξύ των παιδιών αστικής, γεωργικής και ορεινής περιοχής ωστόσο σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρήθηκαν διαφοροποιήσεις μεταξύ φυσιολογικών, υπέρβαρων και παχύσαρκων παιδιών. Επίσης, παρατηρήθηκαν αρνητικές σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ των δεικτών παχυσαρκίας και των παραμέτρων της φυσικής κατάστασης ενισχύοντας την άποψη ότι οι αυξημένες τιμές σωματικής μάζας καθιστούν τα παχύσαρκα παιδιά λιγότερο δραστήρια με μειωμένη καρδιοαναπνευστική αντοχή σε οποιοδήποτε δημογραφικό περιβάλλον και αν διαμένουν. Κατά συνέπεια, η προαγωγή της δια βίου φυσικής δραστηριότητας και των υγιεινών συνηθειών διατροφής είναι απαραίτητη από τη σχολική ακόμη ηλικία για την εξασφάλιση της σωματικής υγείας και της ποιότητας ζωής κατά την ενηλικίωση.