Το είδος της μουσικής και η επίδρασή του στη διάθεση και στο άγχος των μαθητών

Abstract

Σκοπός της παρούσας έρευνας, ήταν η διερεύνηση της επίδρασης δύο διαφορετικών ειδών-στυλ μουσικής (τονωτική/δυναμική και αργή/χαλαρωτική) στη φυσική αγωγή. Στην έρευνα συμμετείχαν οικιοθελώς 350 μαθητές/τριες (166 αγόρια, 184 κορίτσια) της Γ' Γυμνασίου, της Α' και Β' Λυκείου δημοσίων σχολείων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του Νομού Θεσσαλονίκης. Σχεδιάστηκε ένα μάθημα (άσκηση σε σταθμούς), με βάση την πρακτική μέθοδο διδασκαλίας Mosston και Ashworth (2002), το οποίο διδάχθηκε κάτω από δύο πειραματικές συνθήκες με τυχαία σειρά για κάθε τμήμα: ί) τονωτική/δυναμική (120 beats/min) και ϋ) αργή/χαλαρωτική (60 beats/min), ενώ έγιναν ακόμη δυο μετρήσεις πριν και μετά την παρέμβαση. Προκειμένου να γίνει αξιολόγηση των επιδράσεων της μουσικής, χρησιμοποιήθηκαν τα εξής ερωτηματολόγια: α) κλίμακα ευχαρίστησης από το μάθημα της Φυσικής Αγωγής, β) κλίμακα μέτρησης εσωτερικής-εξωτερικής παρακίνησης σε επίπεδο κατάστασης, γ) ερωτηματολόγιο του άγχους κατάστασης (CSAI-2) και δ), το προφίλ ψυχικής διάθεσης (POMS). Όλες οι κλίμακες είχαν αποδεκτούς δείκτες εσωτερικής συνοχής (α>.71). Η ανάλυση διακύμανσης με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις έδειξε ότι υπήρχε διαφορά μεταξύ των μετρήσεων ως προς: α) την ευχαρίστηση απ’ το μάθημα, β) την εσωτερική παρακίνηση, γ) την αναγνωρίσιμη ρύθμιση, δ) την εξωτερική παρακίνηση, ε) την έλλειψη παρακίνησης και στ) το άγχος. Επίσης, διαφορές βρέθηκαν μεταξύ των μετρήσεων και ως προς τις υποκλίμακες του POMS, που αφορούν στη διάθεση, όπως την ένταση, την επιθετικότητα, την κόπωση, την κατάθλιψη, την ενεργητικότητα και τη σύγχυση. Τα αποτελέσματα υποστήριξαν την υπόθεση ότι η χρήση μουσικής ιδιαίτερα με γρήγορο ρυθμό (πάνω από 120 χτύπους το δευτερόλεπτο) έχει σημαντική επίδραση στη διάθεση, στην εσωτερική-εξωτερική παρακίνηση και στην ευχαρίστηση από το μάθημα.