Η επίδραση του συνδιασμού επαναλαμβανόμενων αγώνων ποδοσφαίρου και χορήγησης Ν - ακετυλοκυστεΐνης στην ανάπτυξη μυϊκού τραυματισμού των ποδοσφαιριστών

Abstract

Ένας αγώνας ποδοσφαίρου προκαλεί την ανάπτυξη της ασκησιογενούς φλεγμονής και του οξειδωτικού στρες. Σκοπός της παρούσας διατριβής να μελετήσει την επίδραση των επαναλαμβανόμενων αγώνων ποδοσφαίρου και χορήγησης Ν- ακετυλοκυστεΐνης (NAC) στην ανάπτυξη ασκησιογενούς μυϊκού τραυματισμού. Στη μελέτη συμμετείχαν 40 υγιείς ποδοσφαιριστές που χωρίστηκαν σε 4 ομάδες: α) συμπλήρωμα χωρίς αγο')να(ΝΑΟΕ), β) εικονικό σκεύασμα χωρίς αγώνα (PL-C), γ) συμπλήρωμα με αγώνα (NAC-Μ) και δ) εικονικό σκεύασμα με αγώνα( PL-Μ). Όλοι συμμετείχαν στις προπονήσεις αλλά μόνο οι δύο ομάδες στους 3 αγώνες κατά τη διάρκεια ενός μικρόκυκλου. Αξιολογήθηκαν η αίσθηση του μυϊκού πόνου (DOMS), η κινητικότητα του γόνατος (KJRM), ο αριθμός λευκοκυττάρων (WBC) και η δραστικότητα της κρεατινικής κινάσης (CK). Η συγκέντρωση ανηγμένης και οξειδομένης γλουταθειόνης (GSH, GSSG) και ο λόγος GSH/GSSG και η απόδοση στα επαναλαμβανόμενα σπριντ (RSA). Στα αποτελέσματα διαπιστώθηκε ότι η ομάδα NAC-Μ εμφάνισε υψηλότερη συγκέντρωση GSH, χαμηλότερη συγκέντρωση GSSG και CK σε σύγκριση με την ομάδα PL-Μ σε όλες τις χρονικές στιγμές μετά τον αγώνα 1 (ρ<0.05), χωρίς αυτό να ισχύει για το λόγο GSH/GSSG, η DOMS και η KJRM. Η NAC-Μ είχε χαμηλότερες τιμές WBC μία μέρα μετά από κάθε αγώνα κι αμέσως μετά τους αγώνες 2 και 3 και ο RSA ήταν μικρότερος μία μέρα μετά τον κάθε αγώνα και 2 μέρες μετά τον αγώνα 2 σε σύγκριση με την ομάδα PL-M. Συμπερασματικά η NAC εμφάνισε εργογόνο δράση, αύξησε τη GSH και μείωσε τη CK και ο αγώνας 2 επέφερε τις μεγαλύτερες μεταβολές σε σύγκριση με τους άλλους δύο αγώνες.