Η αξιολόγηση των διατροφικών συνηθειών του δείκτη μάζας σώματος και της φυσικής κατάστασης μαθητών με νοητική υστέρηση

Abstract

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να διερευνήσει αφενός εάν υφίσταται το πρόβλημα της παχυσαρκίας μεταξύ των εφήβων και νεαρών ενηλίκων με νοητική υστέρηση (Ν.Υ) και αφετέρου τις διατροφικές τους συνήθειες και το επίπεδο της φυσικής τους κατάστασης. Το δείγμα αποτέλεσαν 65 μαθητές (30 κορίτσια, 35 αγόρια) με ΝΥ, ειδικού σχολείου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τέσσερις ηλικιακές ομάδες (13-15, 16-18, 19-21 και 22-25 ετών). Αξιολογήθηκαν ως προς το Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) και κατατάχθηκαν σε τέσσερις ομάδες (1: λιποβαρής, 2: φυσιολογικό βάρος, 3: υπέρβαρος και 4: παχύσαρκος). Οι διατροφικές συνήθειες αξιολογήθηκαν με τη χρήση του ερωτηματολογίου συχνότητας κατανάλωσης τροφίμων (Aston University - Nutritional Supplement Study- UK). Οι παράμετροι της φυσικής κατάστασης που αξιολογήθηκαν ήταν η αερόβια ικανότητα (6'βάδιση/τρέξιμο), η μυϊκή δύναμη (δυναμόμετρο και ρίψη μπάλας), η ευλυγισία (chair sit and reach),, η ταχύτητα κίνησης των άνω άκρων, η ισορροπία και η εκρηκτική δύναμη των κάτω άκρων. Από την περιγραφική ανάλυση των δεδομένων του ΔΜΣ προέκυψε ότι το 3,1% ανήκε στην ομάδα 1, το 56,9% στη 2, το 21,5% στην 3 και το 18,5% στην 4. Δεν υπήρξε σημαντική διαφορά στο ΔΜΣ μεταξύ μαθητριών και μαθητών ούτε μεταξύ των τεσσάρων ηλιακών ομάδων. Από τον υπολογισμό της ημερήσιας συχνότητας κατανάλωσης των έξι ομάδων τροφίμων (κρέατος, πρωινού, φρούτων, λαχανικών, διαφόρων άλλων τροφίμων και δημητριακών) δε διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των μαθητών διαφορετικού φύλου, ηλικίας και κατηγορία βάρους σε καμία από αυτές. Διαπιστώθηκε ότι οι συμμετέχοντες δεν ακολουθούσαν το Μεσογειακό πρότυπο διατροφής. Στατιστικά σημαντικά καλύτερη ήταν η επίδοση των αγοριών στη μυϊκή δύναμη των άνω άκρων, στην εκρηκτική δύναμη των κάτω και στην αντοχή των κοιλιακών μυών. Τα αγόρια της τρίτης και τέταρτης ηλικιακής ομάδας υπερείχαν σημαντικά των κοριτσιών στην αερόβια ικανότητα. Διαπιστώθηκε ότι ο αυξημένος ΔΜΣ επηρεάζει αρνητικά την αερόβια ικανότητα, τη δύναμη των κάτω άκρων, την αντοχή των κοιλιακών και την ταχύρυθμη κίνηση. Για τη γενίκευση των αποτελεσμάτων απαιτείται η διενέργεια ερευνών σε μεγαλύτερο δείγμα ατόμων με ΝΥ.