Η αξιολόγηση της επίδρασης της περίδεσης στο εύρος κίνησης της ποδοκνημικής άρθρωσης σε συνθήκες προπονησης στην καλαθοσφαίριση

Abstract

Η επίδεση με αυτοκόλλητες ταινίες έχει παραδοσιακά χρησιμοποιηθεί ως αποτελεσματικό μέσο για την υποστήριξη της ποδοκνημικής άρθρωσης κατά τη διάρκεια μιας δραστηριότητας. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να διευκρινιστεί η αποτελεσματικότητα της επίδεσης με αυτοκόλλητες ταινίες στη διάρκεια και στο τέλος μιας προπόνησης καλαθοσφαίρισης προκειμένου να είμαστε σε θέση να κρίνουμε εάν απαιτείται η αλλαγή του ήδη υπάρχοντος υλικού με καινούργιο. Το δείγμα αποτέλεσαν 30 καλαθοσφαιριστές με Μ.Ο: ηλικίας 24,8 ± 5 έτη, ύψους 192,1 ± 8,8 cm, βάρους 88,6 ± 10,5 kg, όπου πραγματοποιούσαν 4 προπονήσεις εβδομαδιαίος. Μετρήθηκε: η ραχιαία κάμψη, του ποδιού απογείωσης κατά το lay-up, από όρθια θέση και η πελματιαία κάμψη από ύπτια κατάκλιση, πριν την έναρξη της δραστηριότητας (0 min) και στα χρονικά σημεία (70, 120min) μετά από προπόνηση καλαθοσφαίρισης. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν στατιστικά σημαντική μείωση του εύρους κίνησης της άρθρωσης στην πελματιαία και στην ραχιαία κάμψη (ρ<0,001) μετά την εφαρμογή της επίδεσης. Επίσης βρέθηκε στατιστικά σημαντική αύξηση στο εύρους κίνησης της άρθρωσης και στις δύο κινήσεις, μετά την έναρξη της δραστηριότητας στα χρονικά σημεία των 70 και 120min (ρ<0,001). Η αύξηση του εύρους κίνησης ήταν μεγαλύτερη μεταξύ 0-70 min, απ'ότι μεταξύ 70-120min, τόσο στην ενεργητική πελματιαία όσο και στην παθητική ραχιαία κάμψη της ποδοκνημικής άρθρωσης. Συμπερασματικά προέκυψε ότι, η αποτελεσματικότητα της επίδεσης μειώνεται δραματικά στα πρώτα 70 min μετά την έναρξη της δραστηριότητας, ενώ η ασφάλεια που παρέχει έπειτα από αυτό το χρονικό σημείο, είναι πάρα πολύ μικρή ως αμελητέα.