Η παρακίνηση και η επαγγελματική ικανοποίηση των δασκάλων ελληνικών παραδοσιακών χορών

Abstract

Βασικός στόχος της εργασίας αυτής ήταν η διερεύνηση της σχέσης που διαμορφώνεται μεταξύ της παρακίνησης και της επαγγελματικής ικανοποίησης των δασκάλων ελληνικών παραδοσιακών χορών. Στην έρευνα συμμετείχαν 150 δάσκαλοι ελληνικών παραδοσιακών χορών που απασχολούνταν σε πολιτιστικούς φορείς, σχολές χορού, γυμναστήρια. Για την αξιολόγηση της παρακίνησης χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα της παρακίνησης των εργαζομένων, «The Blais Work Motivation Inventory» (Blais, Briere, Lachance, Riddle & Valerand, 1993) τροποποιημένη από τον Χριστοδουλίδη (2004), ενώ για την αξιολόγηση της επαγγελματικής ικανοποίησης χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα ικανοποίησης εργαζομένων E.S.I. (Koustelios & Bagiatis 1997). Η εγκυρότητα και η αξιοπιστία των κλιμάκων ελέγχθηκε επιτυχώς. Τα αποτελέσματα της έρευνας υποστήριξαν ότι οι δάσκαλοι χορού ήταν σε μεγάλο βαθμό ικανοποιημένοι από την δουλειά τους, ενώ επίσης βιώνουν αρκετά το αίσθημα της παρακίνησης για την εργασία τους. Οι αναλύσεις t-test και οι αναλύσεις διακύμανσης αναφορικά όλων των υπό-κλιμάκων παρακίνησης και ικανοποίησης, δεν ανέδειξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές σχεδόν σε όλες τις υποομάδες δημογραφικών χαρακτηριστικών του δείγματος. Τέλος, η ανάλυση διακύμανσης ανέδειξε πως ο βαθμός παρακίνησης σχετίστηκε στατιστικά σημαντικά με τον βαθμό της επαγγελματικής ικανοποίησης. Πιο συγκεκριμένα, αναδείχθηκαν υψηλά θετικές συσχετίσεις ανάμεσα στις αυτό - καθοριζόμενες υποκλίμακες παρακίνησης και τα επίπεδα εργασιακής ικανοποίησης, και σε κάποιο βαθμό αρνητικές συσχετίσεις ανάμεσα στις μη αυτό - καθοριζόμενες υποκλίμακες παρακίνησης και στην ικανοποίηση. Τα ευρήματα της έρευνας, αποδεικνύουν την ανάγκη ύπαρξης ευνοϊκών συνθηκών και σχέσεων ανάμεσα στους δασκάλους και στο περιβάλλον εργασίας τους ,για την επιτυχή έκβαση των επαγγελματικών στόχων των δασκάλων αλλά και των φορέων απασχόλησής τους.