Απομόνωση, μελέτη και χαρακτηρισμός πρωτεϊνών από αυγά ψαριών, οι οποίες εμποδίζουν την κατακρήμνιση του DNA σε όξινα διαλύματα

Abstract

Πρωτεΐνες οι οποίες δεσμεύονται στα νουκλεϊκά οξέα και τα προστατεύουν από την κατακρήμνισή τους παρουσία οξέων έχουν απομονωθεί από ορό αίματος ανθρώπου και ποντικού (Kouretas και συνεργάτες, 1995), αλλά καθώς επίσης και από ομογενοποίημα αυγών του ψαριού μένουλα, Spicara maena (Κουρέτας και συνεργάτες, 2000). Στην παρούσα εργασία απομονώθηκαν πρωτεΐνες από κυτταρόπλασμα αυγών τσιπούρας (Spams aurata), λαυρακιού (Dicentrarchus labrax), κέφαλου (Mugil cephalus) και χριστόψαρου (Zeus faber), με την μέθοδο της διαφορικής κατακρήμνισης παρουσία ψυχρής ακετόνης, οι οποίες προστατεύουν τα νουκλεϊκά οξέα από την κατακρήμνισή τους παρουσία οξέων. Συγκεκριμένα, απομονώθηκαν δύο πρωτεΐνες από τα αυγά της τσιπούρας και του λαυρακιού, με σχετική μοριακή μάζα περίπου 83 και 63 KDa αντίστοιχα η καθεμία, μια πρωτεΐνη από τα αυγά του κέφαλου με σχετική μοριακή μάζα περίπου 83 KDa, καθώς και δύο πρωτεΐνες από τα αυγά του χριστόψαρου με σχετική μοριακή μάζα η καθεμία περίπου 75 και 70 KDa αντίστοιχα. Ο προσδιορισμός των πρωτεϊνών και της σχετικής μοριακής μάζας, κατά προσέγγιση, έγινε με ηλεκτροφόρηση παρουσία SDS, κάτω από αναγωγικές ή μη αναγωγικές συνθήκες. Στη συνέχεια εξετάστηκε η επίδραση των παραπάνω απομονωμένων πρωτεϊνών της τσιπούρας στον πολλαπλασιασμό του DNA με την μέθοδο της αλυσιδωτής αντίδρασης της πολυμεράσης (PCR) και βρέθηκε πως αναστέλλεται η αντιγραφή του DNA, λόγω του ότι οι πρωτεΐνες αυτές πιθανότατα δεσμεύονται άμεσα με το DNA. Τέλος, εξετάστηκε η επίδραση διαφόρων συγκεντρώσεων TCA, NaCl, διαφόρων τιμών θερμοκρασίας, καθώς και διαφόρων συγκεντρώσεων δισθενών μετάλλων, όπως Mg, Mn, Co, Ζη και Cu στη δραστικότητα των απομονωμένων πρωτεϊνών όλων των ψαριών. Τα παραπάνω έδειξαν πως η δραστικότητα των απομονωμένων πρωτεϊνών όλων των ψαριών μειώνεται σημαντικά όσο αυξάνονται οι συγκεντρώσεις του TCA, καθώς επίσης και όσο αυξάνεται η θερμοκρασία. Ακόμη, η δραστικότητα των απομονωμένων πρωτεϊνών παρουσιάζει μικρές σχετικά μεταβολές για διάφορες συγκεντρώσεις NaCl, πλην της απομονωμένης πρωτεΐνης του κέφαλου, της οποίας η δραστικότητα μειώνεται σημαντικά. Τέλος, η δραστικότητα των απομονωμένων πρωτεϊνών παρουσιάζει μικρές σχετικά μεταβολές για διάφορες συγκεντρώσεις των δισθενών μετάλλων Mg, Μη και Ζη και σχετικά μεγάλες για διάφορες συγκεντρώσεις των δισθενών μετάλλων Co και Cu. Από τα αποτελέσματα υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι οι πρωτεΐνες που απομονώθηκαν είναι πολύ πιθανό να ανήκουν στην υπεροικογένεια των Φετοπρωτεϊνών.