Επίδραση διαφορετικών υδατανθράκων στην πεπτικότητα θρεπτικών συστατικών της τροφής από την τσιπούρα (Sparus aurata)

Abstract

Έξι ομάδες ιχθύων, τσιπούρας (Spams aurata), ταΐστηκαν με τρεις πειραματικές δίαιτες, οι οποίες είχαν την ίδια σύσταση ως προς τα ποσοστά της πρωτεΐνης και του λίπους, αλλά διέφεραν στον τύπο της πηγής υδατανθράκων και στα ποσοστά υδατανθράκων που περιείχαν, έτσι ώστε να εκτιμηθεί η επίδρασή τους στην πεπτικότητα των θρεπτικών συστατικών από τους ιχθείς. Η δίαιτα Α περιείχε 38% ζελατινοποιημένο άμυλο καλαμποκιού (gelatinized corn starch), η δίαιτα Β περιείχε 28% ακατέργαστο άμυλο καλαμποκιού (raw corn starch) και 10% ζελατινοποιημένο άμυλο καλαμποκιού και η δίαιτα Γ 18,5% ακατέργαστο άμυλο, 10% ζελατινοποιημένο άμυλο καλαμποκιού και 10% κυτταρίνη. Οι δίαιτες αυτές προσφέρθηκαν για τη διατροφή των ψαριών για 3 εβδομάδες σε επίπεδο κορεσμού (ad libitum) και έπειτα για άλλες 2 εβδομάδες σε επίπεδο 1% του μέσου σωματικού βάρους των ψαριών (περιορισμένη διατροφή) και μετρήθηκαν οι συντελεστές πεπτικότητας για κάθε περίοδο. Η υψηλότερη απορρόφηση της τροφής σημειώθηκε στη δίαιτα Γ και η χαμηλότερη στη δίαιτα Α. Η πεπτικότητα των υδατανθράκων ήταν η υψηλότερη για τη δίαιτα Α και η χαμηλότερη για τη δίαιτα Β. Η πεπτικότητα των υδατανθράκων δεν παρουσίασε αλλαγή με τη μείωση του επιπέδου διατροφής. Η πεπτικότητα της πρωτεΐνης για τις δίαιτες Α και Γ δεν παρουσίασε εμφανή διαφορά στα διαφορετικά επίπεδα διατροφής. Η δίαιτα Β είχε εμφανώς μικρότερη πεπτικότητα στην πρωτεΐνη σε σχέση με τις άλλες δύο δίαιτες. Η πεπτικότητα των ολικών λιπιδίων ήταν παρόμοια για όλες τις δίαιτες και δεν παρουσίασε διακυμάνσεις στα δύο επίπεδα διατροφής. Τέλος, δεν υπήρχαν στατιστικά σημαντικές διαφορές για επίπεδο σημαντικότητας 95% (Ρ<0,05) μεταξύ της έως κορεσμού και της περιορισμένης διατροφής σε ότι αφορούσε τις πεπτικότητες των υδατανθράκων, των ολικών λιπιδίων και της πρωτεΐνης.