Μεταβολή της φυσικής κατάστασης και βιοχημικών δεικτών ποδοσφαιριστών μετά από εφαρμογή διαφορετικών προγραμμάτων άσκησης κατά τη μεταβατική περίοδο

Abstract

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξεταστεί η επίδραση διαφορετικών προγραμμάτων άσκησης κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου στο ποδόσφαιρο. Στη μελέτη συμμετείχαν 20 ποδοσφαιριστές οι οποίοι χωρίστηκαν σε 2 ομάδες: Ομάδα Α (δύο αερόβιες προπονητικές επιβαρύνσεις ανά εβδομάδα) και Ομάδα Β (μια προπόνηση με βάρη και μια προπόνηση με αθλοπαιδιές ανά εβδομάδα). Πραγματοποιήθηκαν τρεις μετρήσεις: στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου, μετά από τέσσερις εβδομάδες και μετά από οκτώ εβδομάδες. Μετρήθηκαν οι μεταβολές στη σύσταση σώματος, στην ικανότητα αντοχής, στη μέγιστη δύναμη, στην ταχύτητα, στην ευκαμψία και στην αλτική ικανότητα. Μετρήθηκαν επίσης η ενεργειακή πρόσληψη και βιοχημικοί δείκτες (τριγλυκερίδια, χοληστερόλη, χοληστερόλη HDL και LDL, ουρία, ουρικό οξύ και κρεατινίνη). Τα αποτελέσματα έδειξαν, μείωση της αλτικής ικανότητας και στις δυο ομάδες, από 2,29±0,19 m σε 2,11±0,15 m στην Α και από 2,25±0,17 m σε 2,16±0,12 m στη Β (-7.9 έναντι -4.0%). Παρατηρήθηκε μείωση της ικανότητας ταχύτητας και στις 2 ομάδες, με το χρόνο για τα 15m να αυξάνεται από 2,40±0,17 sec σε 2,61 ±0,16 sec στην Α και από 2,44±0,21 sec σε 2,55±0,27 sec στη Β (-8.7 έναντι -4.5%), καθώς επίσης και στην αντοχή στη δύναμη των κάτω και των άνω άκρων και στη μέγιστη δύναμη των άνω άκρων. Δεν παρουσιάστηκαν σημαντικές μεταβολές στην ικανότητα αντοχής, τη μέγιστη δύναμη των κάτω άκρων, την ενεργειακή πρόσληψη και τους βιοχημικούς δείκτες. Ωστόσο, παρατηρήθηκε βελτίωση στην ικανότητα ευκαμψίας, η οποία πιθανά να οφείλεται σε περιβαλλοντικούς παράγοντες. Τα αποτελέσματα αυτά φανερώνουν ότι θα πρέπει να εφαρμόζονται προγράμματα προπόνησης κατά τη μεταβατική περίοδο αλλά χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για το ακριβές είδος της άσκησης.