Καταγραφή και μελέτη των αερόβιων επιβαρύνσεων ενηλίκων ανδρών κατά τη διάρκεια της κυνηγετικής δραστηριότητας

Abstract

Σκοπός της εργασίας ήταν η αξιολόγηση των αερόβιων επιβαρύνσεων Ελλήνων κυνηγών στη διάρκεια τριών χρονικών περιόδων του έτους, ήτοι, της κυνηγετικής, της απαγόρευσης κυνηγίου και της εκπαίδευσης σκύλων & κυνηγών. Στην έρευνα έλαβαν μέρος εθελοντικά 17 υγιείς κυνηγοί ηλικίας 43,18 ετών (± 6,31 έτη), μέλη του κυνηγετικού συλλόγου Κομοτηνής. Από τους συμμετέχοντες ζητήθηκε να αποκλείσουν την κατανάλωση αλκοολούχων και καφεϊνούχων ροφημάτων την παραμονή και την ημέρα διεξαγωγής της έρευνας. Επιπρόσθετα, ζητήθηκε και η αποφυγή έντονης σωματικής άσκησης για την ίδια χρονική περίοδο. Μετρήθηκε το βάρος των ασκούμενων με ηλεκτρονική ζυγαριά (Seca) και το ύψος με αναστημόμετρο (Seca). Για την αξιολόγηση της φυσικής δραστηριότητας των δοκιμαζόμενων χρησιμοποιήθηκε ένα βηματόμετρο (OMRON HJ-720IT-E2) με το οποίο έγινε καταγραφή του αριθμού βημάτων, της απόστασης και του χρόνου που διάρκεσε η δραστηριότητα. Επιπλέον, με χρήση ειδικού λογισμικού της συσκευής, εκτιμήθηκαν οι θερμίδες και το λίπος που κατανάλωνε ο ασκούμενος κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας. Για την καταγραφή της καρδιακής συχνότητας χρησιμοποιήθηκε ένα καρδιοσυχνόμετρο (Polar Τ-61), ενώ δεδομένα που αφορούσαν την εκτίμηση της απόστασης, της χρονικής διάρκειας και ταχύτητας βαδίσματος ήταν διαθέσιμα μέσω συστήματος εντοπισμού σήματος GPS (Garmin Legend C). Τα δεδομένα της μελέτης συγκεντρώθηκαν με βάση δύο πρωτόκολλα. Το πρώτο πρωτόκολλο περιλάμβανε τρεις μετρήσεις σε μία εβδομάδα εντός της κυνηγετικής περιόδου, ενώ το δεύτερο απαιτούσε μετρήσεις σε διαφορετικές χρονικές περιόδους του έτους. Διαπιστώθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των διαφορετικών ημερών σε δύο από τις εξαρτημένες μεταβλητές, ήτοι, στη μέση ταχύτητα βαδίσματος και στον αριθμό των αερόβιων βημάτων (ρ<05). Επίσης, στατιστικά σημαντικές διαφορές βρέθηκαν μεταξύ διαφορετικών περιόδων ως προς το συνολικό αριθμό των βημάτων, τον αριθμό των αερόβιων βημάτων, τη μέση και μέγιστη καρδιακή συχνότητα (ρ<.001). Η διάρκεια της δραστηριότητας και η έντασή της, όπως αυτή φαίνεται από την καρδιακή συχνότητα και την ταχύτητα της βάδισης, υποδεικνύουν ότι οι συμμετέχοντες κάλυπταν τις οδηγίες του ASCM για καλή υγεία ως αποτέλεσμα της ενασχόλησής τους με το κυνήγι. Από τα ευρήματα αυτής της μελέτης φαίνεται ότι το κυνήγι, ως διάσταση διαχείρισης του ελεύθερου χρόνου, αποτελεί μία αποτελεσματική μορφή αερόβιας άσκησης και φυσικής δραστηριοποίησης.