Μελέτη της έκφρασης της πολυ(Α) ριβονουκλεάσης (PARN) σε ασθενείς με λευχαιμία

Abstract

Η ρύθμιση της αποικοδόμησης του mRNA είναι ένα σημαντικό σημείο ελέγχου στην γονιδιακή έκφραση. Η σταθερότητα του mRNA ελέγχεται από αλληλεπιδράσεις μεταξύ των δομικών του στοιχείων και πρωτεϊνών που συνδέονται με αυτό. Η ρύθμιση της σταθερότητας του mRNA επιτυγχάνεται μέσω διακυμάνσεων στον χρόνο ζωής του σε ανταπόκριση ερεθισμάτων του περιβάλλοντος καθώς και σε καταστάσεις stress. Επιπλέον, σε συγκεκριμένες δυσλειτουργίες, όπως για παράδειγμα σε μία νεοπλασία, η απορρύθμιση της σταθερότητας του mRNA είναι δυνατόν να οδηγήσει σε μία μη φυσιολογική συνάθροιση των mRNAs καθώς και των πρωτεϊνών που αυτά κωδικοποιούν. Από τα cis-στοιχεία του mRNA η πολυ(Α) ουρά παίζει σπουδαίο ρόλο στον κύκλο ζωής των mRNAs. Η πολυ(Α) ουρά συμμετέχει στις διαδικασίες ωρίμανσης του mRNA, στην έξοδό του στο κυτταρόπλασμα, στην έναρξη της μετάφρασης, ενώ από αυτή ξεκινά κατά κύριο λόγο η αποικοδόμησή τους. Η τελευταία διαδικασία γίνεται από ένζυμα γνωστά ως αποαδενυλάσες. Στα θηλαστικά το κύριο ένζυμο βράχυνσης των πολυ(Α) ουρών είναι η πολυ(Α)- εξειδικευμένη ριβονουκλεάση (PARN). Η παρούσα εργασία αποσκοπεί στην μελέτη των επιπέδων έκφρασης της PARN σε ασθενείς με λευχαιμία. Αρχικά έγινε η ανίχνευση της PARN σε ορούς ασθενών με λευχαιμίες και η διερεύνησή το πώς μεταβάλλεται η έκφρασή της σε σχέση με φυσιολογικά υγιή άτομα. Τα αποτελέσματα υπήρξαν ενθαρρυντικά μιας και δείχτηκε πώς υπήρχε διαφοροποίηση στα επίπεδα έκφρασής της. Ακολούθως, εξετάστηκαν δείγματα τα οποία είχα ληφθεί από τον μυελό των οστών ασθενών με λευχαιμίες. Τα αποτελέσματα της ανοσοαποτύπωσης και της RT-PCR στα δείγματα αυτά έδειξαν διαφορετική έκφραση τόσο σε επίπεδο πρωτεΐνης όσο και σε επίπεδο mRNA. Σε μια προσπάθεια διερεύνησης των μηχανισμών που μπορεί να τροποποιούν την έκφραση της PARN, μελετήθηκε η επίδραση της θερμοκρασίας, και ομοιοπολικών τροποποιήσεων του ενζύμου όπως η φωσφορυλίωση. Η κατεργασία δειγμάτων ασθενών με αλκαλική φωσφατάση και η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι η φωσφορυλίωση της PARN μπορεί να είναι ένας μηχανισμός ρύθμισης του ενζύμου σε καταστάσεις εξαλλαγής.