Η επίδραση της μεθόδου καθορισμού στόχων στα επακόλουθα παρακίνησης για συμμετοχή στη φυσική αγωγή

Abstract

Ο σκοπός της έρευνας ήταν να εξεταστεί αν ο καθορισμός στόχων επηρεάζει τα επακόλουθα της παρακίνησης των μαθητών/τριών για συμμετοχή στη φυσική αγωγή. Οι συμμετέχοντες ήταν μαθητές/τριες 6 τμημάτων της Α' Γυμνασίου («=154, Μηλικία = 13.5 χρόνων). Οι μαθητές/τριες τριών τμημάτων (η=86) αποτέλεσαν τυχαία την αρχική πειραματική ομάδα και οι μαθητές/τριες των άλλων τριών τμημάτων (η=68) αποτέλεσαν την αρχική ομάδα ελέγχου. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε μέσω ερωτηματολογίου κι όλοι οι παράγοντες είχαν από μέτριους ως αποδεκτούς δείκτες εσωτερικής συνοχής (.60-.83). Το πρόγραμμα παρέμβασης περιλάμβανε το πρόγραμμα καθορισμού στόχων και συνδυάστηκε με ένα πρόγραμμα για την ανάπτυξη της φυσικής κατάστασης των μαθητών/τριών.Το πρόγραμμα φυσικής αγωγής περιλάμβανε αρχικές δοκιμασίες δύναμης και ευλυγισίας και ΤΑιχετικά μαθήματα. Μετά την παρέμβαση στην αρχική πειραματική ομάδα, έγινε αντιστροφή των ομάδων και το ίδιο πρόγραμμα εφαρμόστηκε στην αρχική ομάδα ελέγχου. Οι μαθητές/τριες της αρχικής πειραματικής ομάδας, με βάση την επίδοσή τους στις αρχικές δοκιμασίες, καθόρισαν ένα μετρήσιμο ατομικό στόχο. Τα επακόλουθα παρακίνησης των μαθητών/τριών μετρήθηκαν με την ελληνική έκδοση (Γούδας & Παπαχαρίσης, 2005) της κλίμακας εσωτερικών κινήτρων (Intrinsic Motivation Inventory, Ryan, 1982). Από τα αποτελέσματα αναλύσεων συνδιακύμανσης φάνηκε ότι δεν υπήρχε επίδραση του καθορισμού στόχων στα επακόλουθα της παρακίνησης των μαθητών/τριών. Συμπερασματικά φάνηκε ότι ο καθορισμός στόχων σε συνδυασμό με το πρόγραμμα φυσικής κατάστασης δεν αύξησε τα επακόλουθα της παρακίνησης των μαθητών/τριών για συμμετοχή στη φυσική αγωγή. Τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας τονίζουν την ανάγκη για περισσότερα προγράμματα παρέμβασης, με διαφορετικά στυλ διδασκαλίας, με διαφορετικά αθλήματα, με μεγαλύτερη χρονική διάρκεια και βάσει φύλου και εμπειρίας.