Η επίδραση ενός αγώνα ποδοσφαίρου στις προσαρμογές του οξειδωτικού στρες των ποδοσφαιριστών

Abstract

Σκοπός: Ήταν να ερευνηθεί η επίδραση ενός αγώνα ποδοσφαίρου στους δείκτες του οξειδωτικού στρες και του οξειδωτικού μηχανισμού των ποδοσφαιριστών έως και 48 ώρες μετά το παιγνίδι. Μέθοδος: Εικοσιτέσσερις ποδοσφαιριστές ηλικίας 17-22 χρονών χωρίστηκαν σε 2 ομάδες: αυτούς που συμμετείχαν στον αγώνα και αυτούς που δεν συμμετείχαν. Το πρωτόκολλο άσκησης περιλάμβανε ένα φιλικό αγώνα ποδοσφαίρου σε μια διακοπή του Εθνικού ερασιτεχνικού πρωταθλήματος. Δείγματα αίματος λήφθηκαν πριν και αμέσως μετά, 24 και 48 ώρες μετά το τέλος του αγώνα. Οι δείκτες που μετρήθηκαν ήταν: ουσίες που αντιδρούν με το θειοβαρβιτουρικό οξύ (TBARS), πρωτεϊνικά καρβονύλια (PC), ολική αντιοξειδωτική ικανότητα (TAC), καταλάση (CAT), ανηγμένη γλουταθειόνη (GSH), οξειδωμένη γλουταθειόνη (GSSG) και ο λόγος GSH/GSSG. Αποτελέσματα: Η συγκέντρωση των TBARS εμφάνισε σημαντική αύξηση (11%) μόνο 48 ώρες μετά τον αγώνα. Τα PC μεταβλήθηκαν σημαντικά καθ’ όλη τη διάρκεια των μετρήσεων από 25% μετά τον αγώνα σε 73% και 64%, 24 και 48 ώρες με το πέρας του αγώνα, αντίστοιχα. Η CAT, η TAC και η GSH δεν μεταβλήθηκαν σχεδόν καθόλου και στις 3 μετρήσεις. Αντιθέτως, η GSSG ξεκίνησε με αύξηση 20% αμέσως μετά τον αγώνα, τριπλασιάστηκε 24 ώρες μετά, για να οκταπλασιαστεί 48 ώρες μετά το τέλος του αγώνα. Μεταβολές παρουσιάστηκαν και στο λόγο GSH/GSSG όμως μόνο στις 48 ώρες μετά τον αγώνα. Δεν παρατηρήθηκαν μεταβολές στυς παίκτες που δεν συμμετείχαν στο παιγνίδι. Συμπέρασμα: Ένας αγώνας ποδοσφαίρου προκαλεί αύξηση του οξειδωτικού στρες έως και 48 ώρες μετά το τέλος του.