Σύγκριση της επίδρασης δύο προπονητικών μεθόδων στην κατακόρυφη αλτική ικανότητα καλαθοσφαιριστών ηλικίας 13 - 15 ετών

Abstract

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η διερεύνηση της καταλληλότερης προπονητικής μεθόδου για τη βελτίωση της κατακόρυφης αλτικής ικανότητας σε νεαρούς καλαθοσφαιριστές ηλικίας 13-15 ετών. Το δείγμα αποτέλεσαν 24 αγόρια (ΜΟ=14,6 ετών) τα οποία χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες και ακολούθησαν διαφορετικά προπονητικά προγράμματα διάρκειας 8 εβδομάδων. Η πρώτη πειραματική ομάδα (η=8) ακολούθησε μεικτό προπονητικό πρόγραμμα πλειομετρικών ασκήσεων σε συνδυασμό με πρόγραμμα αντιστάσεων. Η δεύτερη πειραματική ομάδα (η=8) ακολούθησε προπονητικό πρόγραμμα με περιεχόμενο πλειομετρικές ασκήσεις. Η τρίτη ομάδα (η=8), που ήταν ομάδα ελέγχου, ακολούθησε προπονητικό πρόγραμμα που στηρίζονταν στις ασκήσεις τεχνικοτακτικής μέσα από τις προπονήσεις του συλλόγου (σουτ, ντρίπλα, άμυνες, Ινί κτλ). Διεξήχθησαν μετρήσεις πριν την εφαρμογή των προπονητικών προγραμμάτων και μετά το τέλος τους με τη χρήση του jump and reach test (Κέλλης, 1999). Από την ανάλυση διακύμανσης διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ αρχικής και τελικής μέτρησης και στις τρεις ομάδες: πρώτη πειραματική ομάδα (Fi,2i= 494,345, ρ<0,05), δεύτερη πειραματική ομάδα (Fι,2ΐ= 313,914, ρ<0,05) και ομάδα ελέγχου (Fii21= 14,603, ρ<0,05). Τα αποτελέσματα επίσης έδειξαν ότι υπήρξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο πειραματικών ομάδων και της ομάδας ελέγχου, ενώ δεν υπήρξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο πειραματικών ομάδων. Ωστόσο προέκυψε ότι η συνδυασμένη μέθοδος (πλειομετρικές και αντιστάσεις) είναι σε μη στατιστικά σημαντικό βαθμό αποτελεσματικότερη της πλειομετρικής μεθόδου εξάσκησης.