Ανθεκτικότητα του δάκου της ελιάς στο εντομοκτόνο alpha -cypermethrin

Abstract

Η καλλιέργεια της ελιάς είναι εξαιρετικά σημαντική για πολλές χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, εξαιτίας του ρόλου του ελαιόκαρπου και του ελαιόλαδου στη διατροφή και την οικονομία πολλών λαών της Μεσογείου. κυριότερος εχθρός του ελαιόδεντρου είναι ο δάκος της ελιάς, Bactrocera oleae (Gmelin) (Diptera:Tephritidae). σοβαρότητα των ποσοτικών και ποιοτικών ζημιών, που προκαλούνται κάθε χρόνο από το έντομο, καθιστούν αναγκαία τη χρήση εντομοκτόνων, για τον έλεγχο των πληθυσμών του. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 4 δεκαετιών, η χημική καταπολέμηση του Β. oleae έχει βασιστείστην εντατική χρήση οργανοφωσφορικών εντομοκτόνων (ειδικά του dimethoate), είτε με ψεκασμούς κάλυψης, είτε με δολωματικούς. επανειλημμένη χρήση εντομοκτόνων οδήγησε σε επιλογή ανθεκτικών ατόμων στους πληθυσμούς του εντόμου και βαθμιαία στην ανάπτυξη ανθεκτικότητας. Αν και στην Ελλάδα η έγκριση του πυρεθροειδούς alphacypermethrin για καταπολέμηση του δάκου είναι σχετικά πρόσφατη (2001 ) και η χρησιμοποίησή του για δολωματικούς ψεκασμούς ακόμη πιο πρόσφατη (τα τελευταία 2 χρόνια), ορισμένα στοιχεία σχετικά με το δυναμικό ανάπτυξης ανθεκτικότητας κατέστησαν αναγκαία την καλύτερη μελέτη του φαινόμενου. Τα αποτελέσματα που παρουσιάζονται σε αυτήν την εργασία δείχνουν ότι υπάρχει ένα δυναμικό ανάπτυξης ανθεκτικότητας, με αυξητική μάλιστα τάση, καθώς παρατηρήθηκε ανάπτυξη ισχυρής ανθεκτικότητας (σε ορισμένους πληθυσμούς μάλιστα από 19,5 ως και 54,7 φορές μεγαλύτερης συγκριτικά με τον ευαίσθητο πληθυσμό), ενώ σε περισσότερους πληθυσμούς ανιχνεύθηκε η ανάπτυξη μέτριας ανθεκτικότητας (μεταξύ 10,5 και 15,2 φορές μεγαλύτερη) και σε αρκετούς ανάπτυξη ανοχής (μεταξύ 2,3 και 9,7 μεγαλύτερης σε σχέση με τον ευαίσθητο πληθυσμό). Τα αποτελέσματα των βιοχημικών δοκιμών με δείγματα από φυσικούς πληθυσμούς έδειξαν ότι αν και γενικά δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των φυσικών πληθυσμών και του εργαστηριακού πληθυσμού, η δραστικότητα των MFOs σε ορισμένους πληθυσμούς παρουσίασε κάποια συσχέτιση με τις τιμές RR (RR: Resistance Ratio, λόγος της τιμής LD50 ενός φυσικού πληθυσμού προς την αντίστοιχη τιμή του ευαίσθητου εργαστηριακού πληθυσμού) των πληθυσμών που εξετάστηκαν (Pearson’ s r= 0,750, Ν=8, Ρ<0,032). Συζητούνται επίσης οι προοπτικές και ορισμένοι πιθανοί μελλοντικοίερευνητικοίστόχοι.