Επίδραση της ενεργητικής αποκατάστασης μετά από επαναλαμβανόμενες αναερόβιες προσπάθειες στην κολύμβηση

Abstract

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξετάσει την επίδραση της ενεργητικής αποκατάστασης μετά από προπόνηση στην κολυμβητική απόδοση την επόμενη ημέρα. Δέκα προπονημένοι κολυμβητές (η=10) ηλικίας 14.8±1.26 ετών κολύμπησαν 400 μέτρα με υπομέγιστη και 50 μέτρα με μέγιστη ένταση 24 ώρες πριν (Η1) και 24 ώρες μετά (Η3) από μια έντονη δίωρη προπόνηση (Η2). Οι κολυμβητές, εκτέλεσαν τις διαδικασίες των τριών ημερών σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις που απείχαν μεταξύ τους μία εβδομάδα. Για 15 λεπτά μετά το τέλος της Η2 παρέμειναν αδρανείς (παθητική αποκατάσταση: ΠΑΘ) ή κολύμπησαν με ταχύτητα ίση με το 60% της ταχύτητας των 100 μέτρων (ενεργητική αποκατάσταση: ΕΝΕ). Η επίδοση, η συγκέντρωση του γαλακτικού το μήκος και η συχνότητα χεριάς καταγράφηκαν σε κάθε περίπτωση και αξιολογήθηκαν. Η ανάλυση των δεδομένων έδειξε ότι δεν παρουσιάστηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ της Η1 συγκριτικά με την Η3 στην επίδοση, το μήκος και τη συχνότητα χεριών μετά από την ΕΝΕ ή ΠΑΘ διαδικασία στα 50 μέτρα (ρ>.05). Το μήκος χεριάς κατά τη δοκιμασία των 400 μέτρων ήταν μειωμένο στην Η3 συγκριτικά με την Η1 και στις δύο διαδικασίες αλλά η μείωση ήταν μικρότερη μετά από την ΕΝΕ (ΠΑΘ:2.8±2.6; ΕΝΕ: 1.6±2.7%, ρ=.05). Τα αποτελέσματα αυτά φανερώνουν ότι μετά από μια έντονη προπόνηση, η εφαρμογή ενεργητικής συγκριτικά με παθητική αποκατάσταση δεν μεταβάλει την απόδοση σε μία προσπάθεια μέγιστης έντασης που εκτελείται 24 ώρες αργότερα, αλλά είναι πιθανό να συμβάλλει σε καλύτερη διατήρηση του μήκους χεριάς σε υπομέγιστη προσπάθεια κολύμβησης.