Επιπολασμός λοίμωξης από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού σε ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια

Abstract

Ασθενείς με πεπτικό έλκος εμφανίζουν αυξημένο επιπολασμό Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας (ΧΑΠ) . Το κάπνισμα το οποίο αποτελεί κοινό προδιαθετικό παράγοντα και για τα δύο αυτά νοσήματα έχει ενοχοποιηθεί για τη συσχέτιση αυτή Όμως, πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι η ασθενείς με χρόνια βρογχίτιδα, ίσως, παρουσιάζουν αυξημένο επιπολασμό Η. pylori λοίμωξης Είναι γνωστό ότι σε ορισμένους ασθενείς η λοίμωξη από Η. pylori ενεργοποιεί την απελευθέρωση μίας σειράς προφλεγμονωδών κυτοκινών. Υπεύθυνα για την παραγωγή αυτών των κυτοκινών θεωρούνται τα ιδιαίτερα λοιμογόνα στελέχη Η. pylori τα οποία παράγουν την πρωτεΐνη CagA. Οι προφλεγμονώδεις αυτές κυτοκίνες εμπλέκονται και στην παθογένεια της ΧΑΠ, πιθανότατα προάγοντας τη μη ειδική φλεγμονή του βρογχικού δέντρου. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση του επιπολασμού της Η. pylori λοίμωξης και ιδιαίτερα των CagA θετικών λοιμογόνων στελεχών σε ασθενείς με ΧΑΠ. Επίσης, επιχειρήθηκε η συσχέτιση της οροθετικότητας για το Η. pylori και για τα CagA θετικά στελέχη του με κλινικοεργαστηριακές παραμέτρους της ΧΑΠ (σπιρομετρικός έλεγχος και βαρύτητα της νόσου) Συνολικά μελετήθηκαν 126 ασθενείς με ΧΑΠ (88 άντρες and 38 γυναίκες με ηλικία 61.3 ± 8.1 έτη) και 126 μάρτυρες, προτυποποιημένοι κατά φύλο ηλικία και κοινωνικοοικονιμικό επίπεδο. Όλα τα άτομα τα οποία συμπεριελήφθησαν στη μελέτη (ασθενείς και μάρτυρες) υποβλήθηκαν σε ενζυμική ανοσοπροσροφητική μέθοδο προσδιορισμού [enzyme-linked immunosorbent assay (elisa)] των IgG αντισωμάτων για το Η. pylori και την πρωτεΐνη CagA. Επίσης, οι ασθενείς με ΧΑΠ υποβλήθηκαν σε σπιρομετρικό έλεγχο (FEV1, FEV1/FVC) και σε συνακόλουθη σταδιοποίηση της βαρύτητας της νόσου Ο εττιπολασμός της FI pylori λοίμωξης ήταν υψηλότερος στους ασθενείς με ΧΑΠ συγκριτικά με τους μάρτυρες. [77.8% έναντι 54.7% αντίστοιχα (ρ<0.001)]. Ο επιπολασμός της λοίμωξης από CagA (+) Η pylori στελέχη ήταν υψηλότερος στους ασθενείς με ΧΑΠ συγκριτικά με τους μάρτυρες [53.9% έναντι 29.3% αντίστοιχα (ρΟ.ΟΟΙ)]. Επίσης, οι ασθενείς με ΧΑΠ είχαν σημαντικά υψηλότερη μέση συγκέντρωση τόσο anti-FI. pylori IgG (118.3±24.4 vs 61.9±12.9 U/ML, ρ<0.001) όσο και anti-CagA IgG antibodies (33.8±3.4 vs 19.0±1.5 U/ML, ρ<0.001). Οι σπιρομετρικές παράμετροι δεν διέψεραν σημαντικά μεταξύ των Fi pylori (+) και Η pylori (-) ασθενών με ΧΑΠ (FEV1:61.5±18.9%, FEV1/FVC 63.0± 4.9%, έναντι FEV1:63.5±17.9%, FEV1/FVC: 63.9± 4.6%, αντίστοιχα, ρ>0.05). Παρομοίως, οι σπιρομετρικές παράμετροι δεν διέφεραν σημαντικά μεταξύ των CagA(+) και CagA (-) ασθενών με ΧΑΠ (FEV1: 59.1 ±9.7%, FEV1/FVC 62.4± 5.1%, έναντι FEV1: 65.4±6.3%, FEV1/FVC: 64.3± 4.3%, αντίστοιχα, ρ>0.05) Τέλος, δεν αναδείχθηκε σημαντική διαφορά μεταξύ των ποσοστών αντί- FI pylori IgG θετικότητας και αντι-CagA IgG θετικότητας στα διάφορα στάδια ΧΑΠ. Με δεδομένο τον υψηλό επιπολασμό της ελικοβακτηριδιακής λοίμωξης σε ασθενείς με ΧΑΠ και ιδιαίτερα των λοιμογόνων Caga (+) στελεχών τα οποία ενοχοποιούνται για την παραγωγή προφλεγμονωδών κυτοκινών (όμοιες με αυτές που εμπλέκονται στην παθογένεια της ΧΑΠ) θεωρείται πιθανός ο παθογενετικός ρόλος του ελικοβακτηριδίου στη ΧΑΠ. Αντίθετα, περιορισμένος φαίνεται να είναι ο ρόλος τον οποίο διαδραματίζει το ελικοβακτηρίδιο στην εξέλιξη της νόσου, καθώς δε διαπιστώθηκε συσχέτιση της Η pylori οροθετικότητας και της CagA οροθετικότητας με τη βαρύτητα της ΧΑΠ Σίγουρα στο μέλλον απαιτούνται μελέτες σε μεγαλύτερο αριθμό ασθενών οι οποίες να ελέγχουν την ορθότητα των ευρημάτων μας.