Η σύνδεση του γονεϊκού δεσμού με τα πρώιμα δυσλειτουργικά σχήματα

Abstract

Οι δεσμοί προσκόλλησης ενυπάρχουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ατόμου και επηρεάζουν τις διαπροσωπικές του σχέσεις. Συγκεκριμένα, η σχέση γονέα-παιδιού συνιστά καθοριστικό παράγοντα στην εξέλιξη της προσωπικότητας. Ομοίως, οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας μπορούν να οδηγήσουν στην διαμόρφωση και παγίωση γνωστικών σχημάτων, τα οποία παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και οργάνωση της προσωπικότητας. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να εξετάσει ποιες διαστάσεις της γονεϊκής συμπεριφοράς συνδέονται άμεσα με τα πρώιμα δυσλειτουργικά σχήματα, όπως αυτά αναφέρονται στη θεωρία των σχημάτων (Young 1990), αν υπάρχουν διαφοροποιήσεις βάσει φύλου και ηλικίας των παιδιών, αλλά και να αξιολογηθεί η συσχέτιση μεταξύ των διαστάσεων του Οργάνου Μέτρησης Γονεϊκού Δεσμού (ΡΒΙ) και των υποκλιμάκων του Ερωτηματολογίου Καταγραφής της Γονεϊκής Προσκόλλησης (ΙΡΡΑ). Στην έρευνα συμμετείχαν 636 παιδιά, ηλικίας 11 έως 16 ετών, στους οποίους, χορηγήθηκαν τέσσερα ερωτηματολόγια. Το πρώτο αναφερόταν στα βασικά δημογραφικά στοιχεία, ενώ τα υπόλοιπα τρία, αφορούσαν τα γνωστικά σχήματα (SQC), τον τύπο προσκόλλησης (ΡΒΙ) και το είδος προσκόλλησης (ΙΡΡΑ) αντίστοιχα. Τα αποτελέσματα κατέδειξαν, πως τόσο οι διαστάσεις δεσμού, όσο και οι παράγοντες προσκόλλησης επιδρούν στην συχνότητα εμφάνισης δυσλειτουργικών σχημάτων. Ομοίως, διαπιστώθηκαν διαφοροποιήσεις βάσει του φύλου και τις ηλικίας των παιδιών. Επιπροσθέτως, φάνηκε να υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στις διαστάσεις του ΡΒΙ και στις υποκλίμακες του ΙΡΡΑ.