Διαχείριση κρίσεων στο σχολικό περιβάλλον

Abstract

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να διερευνήσει κατά πόσο οι ηγέτες των Σχολικών Μονάδων, οι Διευθυντές, μπορούν να διαχειριστούν μια κρίση δηλαδή ένα ξαφνικό και απροσδόκητο γεγονός που έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει την υγεία, την ασφάλεια και/ή τη θετική και συναισθηματική ανάπτυξη ενός μεγάλου αριθμού μαθητών και/ή προσωπικού. Το δείγμα της έρευνας αποτελούσαν 48 Διευθυντές των Σχολικών Μονάδων της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Ν. Τρικάλων, από τους οποίους οι 30 (62,5%) υπηρετούσαν σε Δημοτικά Σχολεία, οι 10 (20,8%) υπηρετούσαν σε Γυμνάσια και οι 8 (16,7%) υπηρετούσαν σε Λύκεια. Από τα αποτελέσματα της έρευνας διαπιστώθηκε ότι παρόλο που συμβάντα όπως ο σεισμός, η πυρκαγιά κ.λπ., αποτελούν μια κρίση που μπορεί να επηρεάσει τη σχολική κοινότητα, κατά τη γνώμη του 95,8% των Διευθυντών , εντούτοις ένα πολύ μικρό ποσοστό 29,2% των Διευθυντών έχει συγκροτήσει Ομάδα Διαχείρισης Κρίσεων στο σχολείο τους, γιατί δεν έχουν λάβει καμία σχετική επιμόρφωση, όπως υποστηρίζει το 87,5% αυτών, ενώ τα σχέδια ετοιμότητας που καταρτίζονται δεν είναι λειτουργικά και μόνο το 18,8% έχει αναπληρωτές στα σχέδιά τους. Παρόλα αυτά, οι Διευθυντές θεωρούν ότι αυτοί που μπορούν να προσφέρουν τις ψυχολογικές πρώτες βοήθειες είναι οι εκπαιδευτικοί σε ποσοστό 29,2% ποσοστό σαφώς ψηλότερο σε σχέση με άλλες ειδικότητες ενώ θεωρείται απ' όλους, 100%, απαραίτητος ο Ψυχολόγος. Καταγράφηκε δε η προτίμηση των Διευθυντών να βρίσκεται ο Ψυχολόγος κοντά στις σχολικές μονάδες.