Όρια λυγηρότητας και παραμόρφωσης σε δομικά κυλινδρικά μέλη κυκλικής διατομής

Abstract

Η παρούσα εργασία εστιάζει στον τοπικό λυγισμό και στην πλαστική παραμόρφωση μεταλλικών κυκλικών κυλινδρικών διατομών. Βασίζεται σε αποτελέσματα προγενέστερων πειραμάτων, αξονικής συμπίεσης και κάμψης κυλινδρικών μεταλλικών μελών, τα οποία πραγματοποιήθηκαν ως επί το πλείστον σε χαλύβδινες κυκλικές κυλινδρικές διατομές και εν μέρει σε διατομές αλουμινίου. Τα αποτελέσματα των πειραμάτων συγκρίνονται μεταξύ τους αλλά και με τους κανονισμούς του Ευρωκώδικα 3, Μέρος 1-1 [1] ‘κανόνες σχεδιασμού μεταλλικών κτιρίων’ και Μέρος 1-6 ‘κανόνες σχεδιασμού μεταλλικών κελυφών’ [2], και δίδονται απαντήσεις στα εξής ερωτήματα: • υπό ποιες προϋπόθεσης μπορεί να θεωρηθεί ένας κύλινδρος ως κέλυφος και πότε ως κυκλικό κυλινδρικό δομικό μέλος • ποια είναι η διαφορά στον υπολογισμό της οριακής αντοχής του μέλους, μεταξύ των δύο κανονισμών και ποιος από τους δύο είναι κοντά σε πειραματικά αποτελέσματα • σε συνέχεια του ανωτέρω, ποια είναι τα όρια λυγηρότητας κυλινδρικών κοίλο)ν διατομών • κατά πόσο είναι δυνατόν να καμφθούν οι κυκλικές διατομές σχετικά μικρής λυγηρότητας στην πλαστική περιοχή, χωρίς να προκληθεί κατάρρευση λόγω τοπικού λυγισμού Η βασική παράμετρος που λαμβάνεται υπόψη για την σύγκριση και αξιολόγηση των πειραματικών αποτελεσμάτων είναι ο λόγος D/1 της εξωτερικής διαμέτρου D της διατομής προς το πάχος της t.