Ανάλυση μεμονωμένων οδικών κόμβων, αξόνων και δικτύου με στατικές και δυναμικές μεθόδους

Abstract

Η παρούσα εργασία έχει στόχο τη σύγκριση των αποτελεσμάτων που προκύπτουν από την εκτίμηση της απόδοσης του συγκοινωνιακού δικτύου και του επιπέδου εξυπηρέτησης, βάσει δύο μεθόδων της στατικής και της δυναμικής, που χρησιμοποιούνται για τον υπολογισμό των σχετικών κυκλοφοριακών δεικτών. Η στατική μέθοδος στηρίζεται στον υπολογισμό των καθυστερήσεων των κόμβων του δικτύου και του χρόνου διαδρομής στα τμήματα αυτού, εξετάζοντας τα σαν μεμονωμένα στοιχεία του. Η δυναμική μέθοδος, υπολογίζει τους χρόνους διαδρομής και τις καθυστερήσεις στα τμήματα και κόμβους του δικτύου, αντίστοιχα, λαμβάνοντας υπόψη τις αλληλοεπιδράσεις που ισχύουν στο σύνολο του δικτύου, αντιμετωπίζοντας το σαν ένα σύστημα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν στην εργασία αυτή είναι: Στατική μέθοδος: Αλγόριθμοι υπολογισμού καθυστερήσεων και στάθμης εξυπηρέτησης σε μεμονωμένους κυκλοφοριακούς κόμβους (σηματοδοτούμενους και μη) Αλγόριθμοι υπολογισμού χρόνου διαδρομής και επιπέδου εξυπηρέτησης σε αρτηρίες Δυναμική μέθοδος: Αλγόριθμοι καταμερισμού της κυκλοφορίας σε οδικό δίκτυο, δηλαδή εξισορρόπησης των κυκλοφοριακών φόρτων με επίλυση του συστήματος εξισώσεων ελαχιστοποίησης των χρόνων διαδρομής του κάθε ζεύγους προέλευσης - προορισμού και του συνόλου αυτών Η εφαρμογή των παραπάνω μεθόδων έγινε σε επιλεγμένο τμήμα του συγκοινωνιακού δικτύου του Βόλου, το οποίο προσδιορίστηκε στην κεντρική περιοχή αυτού, η οποία παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον όσο αφορά τα κυκλοφοριακά χαρακτηριστικά. Η συλλογή στοιχείων στηρίχθηκε σε μετρήσεις κυκλοφοριακού φόρτου στους κόμβους του παραπάνω δικτύου για κάθε κίνηση που πραγματοποιείται σε αυτούς και για όλες τις κατηγορίες των οχημάτων. Με την επεξεργασία των στοιχείων του πεδίου διαμορφώθηκαν οι βάσεις δεδομένων που απαιτούνται για την ανάλυση του επιπέδου εξυπηρέτησης των στοιχείων του δικτύου και την εισαγωγή αυτών στο πρόγραμμα συγκοινωνιακού σχεδιασμού ΕΜΜΕ2 που χρησιμοποιήθηκε για την εφαρμογή της δυναμικής μεθόδου. Η σύγκριση των χρόνων διαδρομής που εκτιμήθηκαν και από τις δύο μεθόδους δείχνει αυξημένες τιμές στα τμήματα του δικτύου της στατικής μεθόδου σε σχέση με τη δυναμική. Η διαφορά αυτή αποδίδεται στην βελτιστοποίηση που εκτελείται από τη δυναμική μέθοδο, σύμφωνα με την οποία οι κυκλοφοριακοί φόρτοι καταμερίζονται στο δίκτυο, η οποία πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ακόμη και στην περίπτωση που γίνεται αξιολόγηση μεμονωμένων τμημάτων του οδικού δικτύου.