Ο ρόλος της ενσυναίσθησης στα παιδιά της προσχολικής ηλικίας

Abstract

Η παρούσα έρευνα είχε ως σκοπό να ανιχνεύσει το βαθμό στον οποίο αναπτύσσεται η ενσυναίσθηση στα παιδιά της προσχολιχής ηλικίας και να διερευνήσει τις κάθε είδους αλλαγές που αυτή επιφέρει στη συμπεριφορά τους. Το δείγμα αποτέλεσαν 50 παιδιά που φοιτούν σε δημόσια νηπιαγωγεία των Δήμων Βόλου και Νέας Ιωνίας του νομού Μαγνησίας. Τα παιδιά προσχολιχής ηλικίας κλήθηκαν να ερμηνεύσουν το εισερχόμενο γεγονός μιας ημιτελούς ιστορίας-σενάριο, όπου πρωταγωνιστούσαν ζώα, για την ανίχνευση του ερμηνευτικού τους στυλ και μία άλλη με πρωταγωνιστή το ίδιο το παιδί, για την αξιολόγηση της ενσυναίσθησης και της ανάπτυξης των κοινωνικών τους δεξιοτήτων. Έπειτα, για την ανίχνευση της δημιουργικής τους σκέψης χρησιμοποιήθηκε μία ιστορία-πρόβλημα, στην οποία κλήθηκαν τα παιδιά να προτείνουν τρόπους επίλυσης του προβλήματος, αλλά και να ιχνογραφήσουν τον συγκεκριμένο ήρωα. Πραγματοποιήθηκε όμως, και μία δεύτερη αξιολόγηση της ενσυναίσθησης από άλλη πηγή, όπου τότε το πρόβλημα μεταφερόταν σε επίπεδο σχολικής τάξης. Οι απαντήσεις των παιδιών, αφού ομαδοποιήθηκαν και αριθμοποιήθηκαν, αναλύθηκαν στατιστικά μέσα από το πρόγραμμα στατιστικής ανάλυσης SPSS 1. Τα αποτελέσματα του προγράμματος αυτού συνδυάστηκαν με τα αντίστοιχα, που κατέγραψαν τη συμπεριφορά των παιδιών. Συγκεκριμένα, δόθηκε στις νηπιαγωγούς και συμπλήρωσαν ένα Ερωτηματολόγιο Ελέγχου Προσχολιχής Συμπεριφοράς (PBCL) των McGuire & Richman(1988), που αποτελεί ένα αξιόπιστο εργαλείο καταγραφής προβλημάτων των μικρών παιδιών. Αποδείχθηκε λοιπόν, ότι 29 από τα 50 παιδιά, που πήραν μέρος συνολικά στην έρευνα είχαν ανεπτυγμένη ενσυναίσθηση και μάλιστα, τα αγόρια(1,5) υπερτερούσαν στο επικείμενο θέμα από τα κορίτσια(1,3). Τελικά αποδείχθηκε, ότι ένας σημαντικός αριθμός παιδιών προσχολιχής ηλικίας είχε ενσυναίσθηση, η οποία κατάφερνε να ενισχύει την εκδήλωση διαφόρων συμπεριφορών.