Συσχέτιση μεταξύ θρησκευτικής πίστης και συμμετοχής σε δραστηριότητες αθλητισμού αναψυχής εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης

Abstract

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η εξέταση της συσχέτισης μεταξύ της θρησκευτικής πίστης, της συμμετοχής αλλά και της συχνότητας σε δραστηριότητες αθλητισμού αναψυχής των εκπαιδευτικών. Οι συμμετέχοντες ήταν 406 εκπαιδευτικοί (150 άνδρες και 256 γυναίκες). Αυτοί απάντησαν σε τρία ερωτηματολόγια: Κλίμακα Ανάμιξης στην Αναψυχή (Kyle, Graefe, Manning, & Bacon, 2003), Θρησκευτική Πίστη (SCSRFQ; Plante & Boccaccini, 1997a,b). Παράλληλα, οι συμμετέχοντες απάντησαν και σε ερώτηση που αφορούσε την συχνότητα συμμετοχής σε δραστηριότητες άσκησης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι γενικά για τους εκπαιδευτικούς η ανάμιξη στις δραστηριότητες αναψυχής είναι ζήτημα Αυτό-έκφρασης. Η κλίμακα «κάποιες φορές» ήταν αυτή που υπερίσχυσε για τη συχνότητα ανάμιξης. Η ειδικότητα των καθηγητών και το γένος επηρεάζουν την ανάμιξη (και τις τρεις διαστάσεις) και την συχνότητα συμμετοχής στις αθλητικές δραστηριότητες αναψυχής. Η θρησκευτική πίστη των εκπαιδευτικών είναι σε ένα Μέτριο επίπεδο με τις βαθμολογίες των γυναικών να είναι υψηλότερες από αυτές των ανδρών. Επίσης, τα αποτελέσματα φανέρωσαν θετική συσχέτιση μεταξύ θρησκευτικής πίστης και δύο διαστάσεων της αναψυχής, την ελκυστικότητα και την κεντρικότητα, και των τριών διαστάσεων της αναψυχής με τη συχνότητα άσκησης. Από τα πορίσματα αυτής της μελέτης ένα ουσιώδες συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι οι έννοιες αναψυχή και θρησκευτική πίστη σχετίζονται θετικά μεταξύ τους, οπότε η μία μπορεί να επηρεάζει την άλλη προς μία κατεύθυνση. Αυτό φανερώνει ότι τα άτομα με έντονη τη δύναμη της θρησκευτικής πίστης μπορούν να παρακινούνται ευκολότερα να συμμετέχουν σε δραστηριότητες αναψυχής και το αντίθετο. Επίσης ένα παρόμοιο συμπέρασμα που προέκυψε είναι αυτό της σχέσης μεταξύ ανάμιξης και συχνότητας σε δραστηριότητες αναψυχής.