dc.contributor.advisor | Σούλας, Δημήτριος | el |
dc.creator | Ζαλαβράς, Αθανάσιος | el |
dc.date.accessioned | 2015-01-05T21:45:31Z | |
dc.date.available | 2015-01-05T21:45:31Z | |
dc.date.issued | 2007 | |
dc.identifier.other | 5364 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11615/1572 | en |
dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26253/heal.uth.2921 | |
dc.description.abstract | Σκοπός της έρευνας ήταν να διερευνήσει την αποτελεσματικότητα δύο διαφορετικών
διαλειμματικών προπονήσεων, της μικρής διάρκειας (30sec ομάδα Α) και της μέσης
διάρκειας (2.5-4min ομάδα Β) όσον αφορά τις καρδιοαναπνευστικές προσαρμογές
[μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου (VCEmax), την ταχύτητα που συμβαίνει στη μέγιστη
πρόσληψη οξυγόνου (vVC^max), το αναπνευστικό αναερόβιο κατώφλι (AT), τη
δρομική οικονομία (RE) καθώς και το χρόνο διατήρησης στη vV02max (Tlimit)].
Μέθοδος: Στην έρευνα πήραν μέρος 11 μέτρια προπονημένοι (V02max=51-63±7.14
ml/kgr/min) φοιτητές φυσικής αγωγής (ηλικία: 19±0.85yr ύψος: 177.3±4.4cm, βάρος:
67.4±6.7kgr και σωματικό λίπος: 10.53±3.2%). Οι φοιτητές αφού χωρίστηκαν σε δυο
ομάδες εκτέλεσαν για 4 εβδομάδες ένα εβδομαδιαίο προπονητικό πρόγραμμα το
οποίο περιλάμβανε για την ομάδα A (n=6) δυο διαλειμματικές προπονήσεις μικρού
χρόνου (30sec) στη vV02max και μία προπόνηση συνεχόμενου τρεξίματος στο 70%
της vV02max και για την ομάδα Β (η=5) δύο διαλειμματικές προπονήσεις μεσαίου
χρόνου που αντιστοιχούσαν στο 1/2 του ατομικού Tlimit (2.5-4min) στη vV02max
καθώς και μία προπόνηση συνεχόμενου τρεξίματος 30min στο 70% της vV02max·
Αποτελέσματα: Τόσο η ομάδα Α όσο και η ομάδα Β παρουσίασαν σημαντική αύξηση
της VC^max (11.1% και 17.8% αντίστοιχα) και της vVC^max (4.9% και 11.4%
αντίστοιχα) (ρ<0.05). Αύξηση παρατηρήθηκε στο AT της ομάδας Α (5.53% στο
ποσοστό του AT σε σχέση με τη VChmax και 4.8% της νΑΤ) και της ομάδας Β (6.53%
και 10% για τις αντίστοιχες παραμέτρους) (ρ<0.05). Η RE της ομάδας Α δεν
παρουσίασε σημαντική βελτίωση (5.7%) (ρ>0.05) ενώ η RE της ομάδας Β παρέμεινε
η ίδια. Τέλος η μεταβολή του Tlimit (+15%) στην ομάδα Α δεν ήταν σημαντική ενώ
στη Β (-17%) ήταν σημαντική (ρ<0.05). Συμπέρασμα:Οι δύο διαλειμματικές
προπονήσεις φαίνεται ότι είναι σχεδόν το ίδιο αποτελεσματικές ως προς τη βελτίωση
των καρδιαναπνευστικών δεικτών αντοχής VCEmax, vVC^max, AT, RE και Tlimit. | el |
dc.language.iso | el | en |
dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International | en |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ | en |
dc.subject.other | ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ (ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ) | el |
dc.subject.other | ΚΑΡΔΙΟΠΝΕΥΜΟΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ | el |
dc.title | Συγκριτική μελέτη μεταξύ των 30sec και 2,5min-4min στη διαλειμματική προπόνηση ως προς την αποτελεσματικότητά τους στη βελτίωση της μέγιστης αερόβιας ικανότητας | el |
dc.type | masterThesis | en |
heal.recordProvider | Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας - Βιβλιοθήκη και Κέντρο Πληροφόρησης | el |
heal.academicPublisher | Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού. Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού. | el |
heal.academicPublisherID | uth | en |
heal.fullTextAvailability | true | en |
dc.rights.accessRights | free | en |