Ο κινητικός συντονισμός ως προβλεπτικός παράγοντας για τη μαθησιακή επάρκεια του παιδιού και η σχέση τους με την αυτοαντίληψή του

Abstract

Προηγούμενες έρευνες και μελέτες αξιολόγησαν και ερεύνησαν τη σχέση, που αναπτύσσεται ανάμεσα στη αναπτυξιακή διαταραχή συντονισμού και σε ένα πλήθος προβλημάτων, που πιθανόν να συναντήσει ένα παιδί κατά τη διάρκεια της αναπτυξιακής του πορείας, όπως μαθησιακές δυσκολίες, ελλειμματική προσοχή, μειωμένη αυτοαντίληψη, άγχος, αποκλίνουσες συμπεριφορές, φτωχή κοινωνικοποίηση, κοινωνικο-συναισθηματικά προβλήματα, συναισθηματική ανωριμότητα κ. ά. Σκοπός της παρούσας έρευνας ως συνέχεια των προηγούμενων μελετών ήταν να αξιολογήσει και να διερευνήσει τις συσχετίσεις μεταξύ α) των βασικών αντιληπτικών και εκτελεστικών λειτουργιών των παιδιών (Αντιληπτική Λειτουργία), β) της μαθησιακής τους επάρκειας και γ) της αυτοαντίληψής τους. Σε 62 παιδιά, που αποτελούνταν από προνήπια, νήπια, και μαθητές της Α' και Β' τάξης Δημοτικού δημόσιων σχολείων του Βόλου και ιδιωτικών της Θεσ/κης, χορηγήθηκε μια συστοιχία σταθμισμένων ψυχομετρικών εργαλείων με τη μορφή συνέντευξης, όπως το Κ.Α.Λ(Κριτήριο Αντιληπτικής Λειτουργίας Για Παιδιά Και Εφήβους), το DTLA-P3 (Detroit Test Μαθησιακής Ικανότητας), και το ΠΑΤΕΜ I (Πώς Αντιλαμβάνομαι Τον Εαυτό Μου). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι Αντιληπτική Λειτουργία και Μαθησιακή Επάρκεια επηρεάζουν αρνητικά κάποιους τομείς της Αυτοαντίληψης και ότι κάποιες υποδοκιμασίες του Κ.Α.Λ έχουν προβλεπτική αξία για ορισμένες ικανότητες της Μαθησιακής Επάρκειας. Η αξιολόγηση των παραπάνω περιοχών στη συμπεριφορά του παιδιού, θεωρείται σημαντική, γιατί μπορεί να αποτελέσει προβλεπτικό παράγοντα για τη μελλοντική του μάθηση και ένα διαγνωστικό εργαλείο για μια κατάλληλη, αν χρειαστεί, παιδαγωγική παρέμβαση.