Επιλογή γεννητόρων του εδώδιμου σαλιγκαριού Helix aspersa σε σχέση με την αναπαραγωγική τους ικανότητα σε συνθήκες εντατικής εκτροφής

Abstract

Στην παρούσα πτυχιακή εργασία μελετήθηκε η αναπαραγωγική ικανότητα των γεννητόρων (πατρική γενιά) του εδώδιμου σαλιγκαριού Helix aspersa σε συνθήκες εντατικής εκτροφής σε σχέση με τη γεωγραφική τους προέλευση. Η μελέτη αφορούσε ώριμα σαλιγκάρια τριών φυσικών πληθυσμών που ήταν δύο από την Πελοπόννησο (Μεγαλούπολη και Αργολίδα ) και ένας από την Κρήτη (Ιεράπετρα) και αποτελεί τμήμα του ευρύτερου αντικειμένου μελέτης των εδώδιμων σαλιγκαριών του είδους αυτού στα πλαίσια του ευρύτερου προγράμματος Πυθαγόρας II που χρηματοδοτήθηκε από το ΕΠΕΑΕΚ II, με τίτλο Καθορισμός των Ποιοτικών Προδιαγραφών των Εκτρεφόμενων Σαλιγκαριών Helix aspersa Η παρούσα μελέτη περιλάμβανε τη συλλογή δεδομένων, την επεξεργασία και τη σύγκριση των παρακάτω παράμετρων που αφορούν στην αναπαραγωγική ικανότητα των άγριων σαλιγκαριών: 1. μορφομετρικά κριτήρια του κελύφους και το βάρος των γεννητόρων, 2. αριθμός των αυγών ανά ωαπόθεση, το βάρος και η διάμετρος των αυγών, 3. διάρκεια της επώασης και της εκκόλαψης των αυγών, 4. εκκολαπτικότητα. Τα ζώα με μεγαλύτερο μέσο βάρος σώματος, δηλαδή, της Μεγαλούπολης (μέσος όρος βάρους 13,44 gr ) και μεγαλύτερης διαμέτρου (μέσος όρος διαμέτρου 39,39 mm) δίνουν περισσότερα αβγά ανά ωαπόθεση (159,70) και μεγαλύτερου βάρους. Από τους 183 γεννήτορες της Αργολίδας που τοποθετήθηκαν στο εργαστήριο λήφθηκαν 13 ωαποθέσεις, από τους 196 γεννήτορες της Μεγαλούπολης 10 ωαποθέσεις. Από τους 129 γεννήτορες της Ιεράπετρας 10 ωαποθέσεις. Ο χρόνος επώασης των ωαποθέσεων στο παρόν πείραμα διήρκησε από 7 έως 9 ημ., με μέσο όρο 8 ημ. Το % ποσοστό της εκκολαπτικότητας βρέθηκε ότι δε διαφέρει στατιστικά σημαντικά και στις τρεις περιπτώσεις που εξετάσθηκαν με την εφαρμογή του μη παραμετρικού κριτηρίου Kruskal-Wallis (Πίν. 16).