Ανάλυση του πολυμορφισμού του γονιδίου DQA (εξόνιο 2) της κλάσης ΙΙ του MHC στο είδος L. Europaeus και συσχέτιση των πολυμορφισμών αυτών με την εμφάνιση του συνδρόμου του ευρωπαϊκού καφετί λαγού

Abstract

Το μέγιστο σύμπλεγμα ιστοσυμβατότητας (MHC) κωδικοποιεί μια ομάδα στενά συνδεδεμένων γονιδίων τα οποία παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στο ανοσοποιητικό σύστημα των σπονδυλωτών. Από μελέτες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα σε φυσικούς πληθυσμούς θηλαστικών έχει δειχθεί ότι το μόριο του MHC παρουσιάζει εξαιρετικά υψηλά επίπεδα γενετικής ποικιλομορφίας τόσο όσον αφορά τον αριθμό όσο και την έκταση της ποικιλομορφίας μεταξύ των αλληλομόρφων (Klein 1986; Potts et al., 1993; Nei et al., 1991; Hedrick 1994). Σε προηγούμενη έρευνα στο γονίδιο DQA της τάξης II του MHC στο είδος Lepus europeaus (Mamuris, 2004) αποκαλύφθηκε χαμηλή γενετική ποικιλομορφία σε σύγκριση με άλλα είδη θηλαστικών. Στην παρούσα μελέτη εξετάζεται η γενετική ποικιλομορφία στο εξόνιο 2 του γονιδίου DQA της τάξης II του MHC. Το γονίδιο αυτό κωδικοποιεί για μια πολύ σημαντική περιοχή στο μόριο του MHC που παίζει ρόλο στη σύνδεση του αντιγόνου με το αντίσωμα- πεπτίδιο. Χρησιμοποιήθηκαν πληθυσμοί του είδους L.europeaus από διαφορετικές περιοχές του ελλαδικού χώρου και υποβλήθηκαν σε ανάλυση πολυμορφισμού μονόκλωνης αλυσίδας (SSCP) μετά από ενίσχυση του εξονίου 2 του γονιδίου DQA με την αλυσιδωτή αντίδραση της πολυμεράσης PCR και τη χρήση ειδικών μορίων εκκινητών (primer) από κουνέλια. Από την ανάλυση προέκυψε ότι το γονίδιο DQA παρουσιάζει αυξημένη γενετική ποικιλομορφία τόσο ενδοπληθυσμιακά, μέσα στην ίδια γεωγραφική περιοχή, όσο και διαπληθυσμιακά. Τα αποτελέσματα αυτά προτείνουν ότι η ποικιλομορφία του μορίου δεν έχει επηρεαστεί από φαινόμενα στενωπού ή αναπαραγωγική ασυμβατότητα. Αντίθετα, υποστηρίζεται η άποψη ότι η ποικιλομορφία του μορίου πιθανώς σχετίζεται με την παρουσία παθογόνων ιών όπως είναι ο ιός που προκαλεί το σύνδρομο του ευρωπαϊκού καφετί λαγού και προτείνεται ως μηχανισμός προσαρμογής και άμυνας των παραπάνω οργανισμών ενάντια σε παθογόνα.