Αξιολόγηση της φυσικής κατάστασης και της προπόνησης σε σχέση με παράγοντες του ανοσοποιητικού συστήματος σε αθλήτριες υψηλού επιπέδου

Abstract

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να αξιολογήσει τις μεταβολές σε παραμέτρους του ανοσοποιητικού συστήματος υψηλού επιπέδου αθλητριών καλαθοσφαίρισης, ποδοσφαίρου και ρυθμικής γυμναστικής μετά από μία τυπική προπονητική μονάδα. Δεκαπέντε αθλήτριες της Εθνικής ομάδας καλαθοσφαίρισης γυναικών (ηλικίας 27.53±0.88 έτη, ύψους 178.14±1.82 cm, βάρους 70.42±1.8 kg), δέκα αθλήτριες της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου γυναικών (ηλικίας 23.8±1.11 έτη, ύψους 166.2±2.12 cm, βάρους 59.9±2.28 kg), δώδεκα αθλήτριες ρυθμικής γυμναστικής (ηλικίας 10.85±0.57 έτη, ύψους 139.93±3.33 cm, βάρους 29.36±1.37 kg), οκτώ μη αθλήτριες-ενήλικες γυναίκες (ηλικίας 25.33±1.07 έτη, ύψους 170.21±1.89 cm, βάρους 59.18±2.04 kg) και δώδεκα μη αθλήτριες -αναπτυξιακής ηλικίας (ηλικίας 10.79±0.37 έτη, ύψους 142.54±2.92 cm, βάρους 34.13±1.75 kg) αποτέλεσαν το δείγμα της μελέτης. Η διάρκεια της προπόνησης ποδοσφαίρου και καλαθοσφαίρισης ήταν δύο ώρες, της ρυθμικής γυμναστικής πέντε ώρες και η ένταση κυμάνθηκε στο 75%, 70% και 75% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας αντίστοιχα. Πραγματοποιήθηκαν τρεις αιμοληψίες: πριν την προπόνηση (pre), αμέσως μετά το τέλος (post) και τέσσερις ώρες μετά (4h) για τις ομάδες ποδοσφαίρου, καλαθοσφαίρισης και τις μη αθλήτριες ενήλικες γυναίκες ενώ για τις ομάδες ρυθμικής γυμναστικής και μη αθλήτριες αναπτυξιακής ηλικίας είκοσι τέσσερις ώρες μετά (24h) με σκοπό να προσδιοριστεί ο αριθμός των λευκοκυττάρων και των υποπληθυσμών των ουδετερόφιλων, των λεμφοκυττάρων, των μονοκυττάρων, των ηωσινόφιλων και των βασεόφιλων, η συγκέντρωση της κορτιζόλης, της IL-6 και της IL-2. Επιπλέον, για τις αθλήτριες ρυθμικής και της μη αθλήτριες-αναπτυξιακής ηλικίας προσδιορίστηκε η συγκέντρωση της αυξητικής ορμόνης (GH) και του ινσουλινοειδούς παράγοντα ανάπτυξης I (IGF-I). Από την ανάλυση των δεδομένων παρατηρήθηκε στις αθλήτριες ποδοσφαίρου, αμέσως μετά το τέλος της προπόνησης, σημαντική αύξηση των λευκοκυττάρων (γ?<.001), των ουδετερόφιλων (ρ<.001) και της IL-6 (/?<.001), ενώ στα λεμφοκύτταρα και στην IL-2 δεν σημειώθηκαν αξιόλογες μεταβολές (ρ>.05). Στην ομάδα καλαθοσφαίρισης παρατηρήθηκε μετά το τέλος της προπόνησης αύξηση των ουδετερόφιλων (ρ<.01) και της IL-6 (ρ<.001), ενώ τα λεμφοκύτταρα και η IL-2 δεν παρουσίασαν αξιόλογες μεταβολές (ρ>.05). Στην ομάδα ρυθμικής γυμναστικής μετά την προπόνηση παρατηρήθηκε σημαντική αύξηση στα λευκοκύτταρα (ρ<.001), στα ουδετερόφιλα (ρ<.001) και στην IL-6 (ρ<.001), ενώ στα λεμφοκύτταρα (/?< 001) και στην IL-2 παρουσιάστηκε σημαντική πτώση (ρ<.001). Είκοσι τέσσερις ώρες μετά παρατηρήθηκε στις αθλήτριες σημαντική μείωση στον IGF-I (ρ<.001) συγκριτικά με τα επίπεδα ηρεμίας τους. Την ίδια χρονική στιγμή οι αθλήτριες διέφεραν σημαντικά σε σχέση με τις μη αθλήτριες (ρ<.001). Από τα παραπάνω αποτελέσματα διαπιστώνεται ότι οι προπονήσεις ποδοσφαίρου και καλαθοσφαίρισης προκάλεσαν μεταβολές στους μη ειδικούς ανοσολογικούς μηχανισμούς χωρίς να επηρεάσουν τη συγκέντρωση των λεμφοκυττάρων και την ανοσοποιητική λειτουργία των αθλητριών. Η προπόνηση ρυθμικής γυμναστικής φάνηκε να επαδρά τόσο στους μη ειδικούς όσο και στους ειδικούς μηχανισμούς άμυνας, αυξάνοντας την πιθανότητα επιρρέπειας σε ενδεχόμενες λοιμώξεις.