Η ικανοποίηση των αθλητών ομαδικών αθλημάτων εθνικής κατηγορίας, η συμπεριφορά του προπονητή και η συσχέτιση αυτών με την εκδήλωση θυμού και επιθετικότητας του αθλητή

Abstract

Σκοπός της έρευνας ήταν να διερευνήσει αν οι παράγοντες όπως, το φύλο, το άθλημα, η αθλητική εμπειρία και οι ώρες προπόνησης, διαφοροποιούν τα επίπεδα ικανοποίησης των αθλητών, τα επίπεδα θυμού - επιθετικότητας, αλλά και τη διαφοροποίηση των παραγόντων αυτών σε σχέση με την συμπεριφορά του προπονητή, σε τρία ομαδικά αθλήματα. Το δείγμα αποτέλεσαν 131 άνδρες και 143 γυναίκες, αθλητές/τριες Εθνικών κατηγοριών, εκ των οποίων 99 άτομα ήταν από το άθλημα της καλαθοσφαίρισης,76 από το άθλημα της πετοσφαίρισης και 99 από το άθλημα της χειροσφαίρισης. Ως όργανα μέτρησης χρησιμοποιήθηκαν 3 ερωτηματολόγια: (α) το ερωτηματολόγιο της «Αθλητικής Ικανοποίησης» των Chelladurai και Riemer (1997), το οποίο έχει προσαρμοστεί και χρησιμοποιηθεί σε ελληνικό πληθυσμό από τους Θεοδωράκη και Μπεμπέτσο (2003), (β) το ερωτηματολόγιο της «Προπονητικής Συμπεριφοράς» των Williams και των συνεργατών του (2003), το οποίο έχει προσαρμοστεί και χρησιμοποιηθεί σε ελληνικό πληθυσμό από τους Zourbanos, Theodorakis και Hatzigeorgiadis (2004) και (γ) το ερωτηματολόγιο επιθετικότητας και θυμού (CAAS) των Maxwell και Moores (2007), το οποίο έχει μεταφραστεί και χρησιμοποιηθεί στην Ελλάδα από τους Μπεμπέτσο, Χριστοφορίδη και Μάντη (2008).Η αξιοπιστία των μεταβλητών των ερωτηματολογίων βρέθηκε περισσότερο από ικανοποιητική με το alpha του Cronbach να κυμαίνεται από 0.76 - 0.94. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, παρουσιάστηκαν σημαντικές διαφορές όσον αφορά s το φύλο και βίην αθλητική εμπειρία στους παράγοντες :(α) «Υποστηρικτική Συμπεριφορά», όπου μόνο οι αθλητές με την μικρότερη εμπειρία διέφεραν στατιστικά σημαντικά με αυτούς με την μεγαλύτερη,(β) «Αρνητική Συμπεριφορά», όπου οι αθλήτριες με την μεγαλύτερη εμπειρία παρουσίασαν τα υψηλότερα ποσοστά (γ) «Ηγεσία», όπου και πάλι οι αθλητές/τριες με την μικρότερη εμπειρία παρουσίασαν τα υψηλότερα ποσοστά (δ) «Επιθετικότητα», όπου οι άνδρες είχαν υψηλότερα ποσοστά από τις γυναίκες και (ε) «Θυμός», όπου οι γυναίκες με μικρότερη αθλητική εμπειρία είχαν υψηλότερα ποσοστά θυμού από αυτές με την μεγαλύτερη αθλητική εμπειρία. Αντίε τοιχα, όσον αφορά s το φύλο και ετην εβδομαδιαία προπόνηση, παρουσιάστηκαν διαφορές στους παράγοντες: (α)«Υποστηρικτική Συμπεριφορά», όπου οι αθλητές/τριες με τις λιγότερες εβδομαδιαίες προπονήσεις παρουσίασαν τα υψηλότερα ποσοστά,(β) «Αρνητική Συμπεριφορά», όπου οι άνδρες παρουσίασαν υψηλότερα ποσοστά από τις γυναίκες, (γ) «Ηγεσία» όπου για μεν τις αθλήτριες, αυτές με τις λιγότερες προπονήσεις παρουσίασαν τα υψηλότερα ποσοστά, για δε τους αθλητές το αντίθετο, (δ) «Επιθετικότητα», όπου οι αθλητές/τριες με τις περισσότερες εβδομαδιαίες προπονήσεις είχαν υψηλότερα ποσοστά επιθετικότητας από αυτούς με τις λιγότερες εβδομαδιαίες προπονήσεις, αλλά και ετο άθλημα της χειροσφαίρισης υπήρξαν υψηλότερα ποσοστά επιθετικότητας σε σχέση με τα άλλα δύο αθλήματα και (ε) «Θυμός», όπου οι αθλητές της χειροσφαίρισης διέφεραν στατιστικά σημαντικά από αυτούς της πετοσφαίρισης.