Αξιολόγηση της καρδιαγγειακής λειτουργίας κατά τη διάρκεια προοδευτικά αυξανόμενης άσκησης σε σχέση με την απόδοση παραμέτρων φυσικής κατάστασης και ανάλογα με τη χρονολογική και νοηματική ηλικία

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η μελέτη και η διερεύνηση της καρδιαγγειακής λειτουργίας κατά τη διάρκεια προοδευτικά αυξανόμενης άσκησης σε σχέση με την απόδοση σε παραμέτρους της φυσικής κατάστασης και ως προς τη χρονολογική και νοητική ηλικία ατόμων με Νοητική Υστέρηση (ΝΥ). Στη μελέτη συμμετείχαν 37 άτομα και των δύο φύλων (η=37), ηλικίας 29.08±2.09 ετών, που χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: Ομάδα αθλητών με NY (η=12), Ομάδα μη αθλητών με ΝΥ (π=12) και Ομάδα χωρίς ΝΥ (π=13), με παρόμοια ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά. Μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν στους δείκτες παχυσαρκίας (δείκτης ΒΜΙ, επιφάνεια σώματος, σωματικό λίπος, περιφέρεια μέσης και ισχίου), στην αρτηριακή πίεση (συστολική, διαστολική), στην καρδιακή συχνότητα, σε παραμέτρους της φυσικής κατάστασης (μυϊκή δύναμη των κάτω άκρων, αντοχή της δύναμης κοιλιακών, τη μέγιστη ισομετρική δύναμη και αντοχή, την ισορροπία, την αερόβια ικανότητα). Με ειδικές εξισώσεις προσδιορίστηκε η πίεση σφυγμού, η μέση αρτηριακή πίεση, το διπλό γινόμενο, η περιφερική αντίσταση, ο δείκτης καρδιακής λειτουργίας και η μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου. Η ανάλυση των δεδομένων έδειξε στατιστικά σημαντική κύρια επίδραση του παράγοντα χρονική στιγμή μέτρησης στο δαπεδοεργόμετρο όπου όλες οι ομάδες εμφάνισαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στη συστολική και διαστολική αρτηριακή πίεση, στην καρδιακή συχνότητα και στον δείκτη καρδιακής λειτουργίας (ρ<0.05). Παρατηρήθηκαν θετικές συσχετίσεις της λειτουργικής ικανότητας με τη νοητική ηλικία (r=.341, ρ<.05), τη στατική ισορροπία με κλειστά μάτια (r=.359, ρ<.05), την V02max (r=.623, ρ<001), τη δύναμη κοιλιακών (r=.594, ρ<.001), τη μέγιστη ισομετρική δύναμη (r=.539, ρ<.001). Τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης υποδηλώνουν ότι η λειτουργική ικανότητα των ατόμων με ΝΥ επηρεάζει θετικά τη φυσική απόδοση, ενώ η ενασχόληση με τον αθλητισμό βελτιώνει την καρδιοαναπνευστική ικανότητα και μειώνει τις καρδιαγγειακές δυσλειτουργίες, παράμετροι που οδηγούν στην αύξηση της ποιότητας ζωής και μείωση των επιπέδων θνησιμότητας.